ย้อนหลัง
Category
😹
FunTranscript
00:00ค員
00:04นี่ พวกเธอว่าไหม
00:07ที่ตะนกพายายพ R. ไปเที่ยววันนี้
00:09เป็นการเปิดตัวอย่างปีนทางการหรือเปล่า
00:14โตน่านซินะ
00:15ฉันก็หวางให้เป็นอย่างงั้นนะ
00:16ฉแล้วเซียดายความสวยของยายพ R. เนื้อ
00:1960レ้วนั่นด้อ นะ and now
00:21ors up
00:21นั่นดูว่าสิ แต่งหน้าแต่งตัววันนี้
00:23คือนานั้นเองลัครเลย
00:24อืม ใช่ นี่ เดียพา กับตะนุกเลยนะ
00:27ฉันรุ้นยิ่มกันดูละครอีก เหมือนที่เราดูพวกเรียวลิตี้สมัยก่อนนั้น
00:32อ๋อ ใช่ คิดเหมือนกันเลย
00:35นี่ ถ้าเป็นแบบนั้นนะ จะกดวดให้รวๆๆไปเลย
00:39นี่ นี่ สมัยนี่มันกดวดไม่ได้แล้ว
00:43เราต้องอาจสายวิงวรกับสิ่งสักษีตร
00:47น่ะ นี่ เจ้าประคุ้น บุญคุศนที่เก้าประเจ้า
00:52ได้ทำได้สะสมเอาไว้ แบ่งปันไปให้กับยายพา
00:56ไม่ต้องขึ้นขานด้วยเธอ สาถูก
01:02อันนี่ เรามานั่งแผมเมตตาแบ่งปันไปให้ยายพาดีกว่าไหม
01:07เออ ได้ ได้ มา ได้
01:11อืม
01:15อย่าหากอกประผาฉันแล้วผม โดยมามีจอดรับทัวเนี่ย
01:28โอ้ย ไปก่อน
01:30โอ้ย
01:32โอ้ย โอ้ย
01:34พี่ไอ้จุคะ
01:36อย่าลืมปิ่นโตค่ะ
01:38ขอบใจจ้ะ
01:39กับดี ๆ ค่ะ
01:40กับดี ๆ นะคะ ไปไปค่ะ
01:42อย่าอำสินค่ะ
01:44กินให้อร่อยนะคะ
01:52อ้าว
01:54นี่ไม่ใช่คนที่เคยป้อนฉันนี่นะ
01:57หนูป้อนมาจะ 10 ละทีแล้วค่ะ
02:00ลูกสาวคุณยานนะสิค่ะ
02:02ผู้มารับไปเที่ยว
02:03ห้า
02:04อืม
02:05ดิงเหรอ
02:06นี่เห็นมันกลับมาเมื่อย
02:08และฉันจะตัดการวันที่เค็ดลากไปเลย
02:10เหล็กว่านี้เนี่ย
02:12ฮืม
02:13น้องแจนลูก
02:14ฉันบอกใหญ่เขาหน่อยว่า
02:15ลูกสาวเขาเนี่ย 60 แล้ว
02:16อ้าว
02:18ไม่หรอ
02:19เกPP
02:20แต่ว่าไป
02:21เห็นคนมีความรัก
02:23มันก็ดีเหมือนกันนะคะ
02:25โจโจ่เองอ่ะ
02:27ก็มีความฝัญ
02:28อยากจะมีรักที่ดี Việtกับเขาบ้าง
02:30ผู้ชายที่อบอุ่น
02:33ออกพร้อมจียอสัปพอ있는
02:35รัปฟังโจโจ่
02:36เว็ปนหา
02:38จริมจริงอ่ะ
02:39ก็ไม่ใช่คนเลือกบยูวอะไรเลย einge
02:42เขาก็ไม่จะเป็นที่จะต้อง
02:45เอา
02:48��ไว้Desick
02:49แกอยู่อยู่นั่นเหร cover
02:50ถ้าพี่เจ้าๆต้องการอย่างนั้นDown
02:52และก็
02:53ก็ช่วยได้เหรอ
02:57นี้เลยค่ะพี่เจ้าๆ
03:00นี่คือ Chatbot
03:03ถ้าเกิดว่าพี่เจ้าอยากคุย
03:04mommy wants to talk or Chenier
03:05สามารถคุยกับ Chatbot
03:07ตัวนี้ได้เลยนะคะ
03:08ถ้าพี่เจ้าๆบอกว่า
03:10อยากได้ใช้นุม�อبอุนเนี่ย
03:12เขาเลือกเสียงเองได้OLD
03:12สวัสดีครับ
03:13พี่โจโจคท่านสวย
03:16สวัสดีครับ
03:17วันนี้ 5000 ถึงวันนี่ crisesव trata
03:17อันนี้ต้องพี่โจัencerก็หมดไปแล้วค่ะ
03:19นงแจนค้าอย่างร้อนเล่นกับรับบบ่นนี้สิ
03:23นี่หนูเห็นความทุกของพี่เป็นเรื่องร้อนเล่นหรอ
03:26พี่ก็ให้สริๆสริอยู่บ้านก็ได้เหรอ
03:30จะบ Powder ตายลายวัน
03:32พี่โจโจโจคะ แต่ว่า
03:43เฮ้ แก มาทำอะไรเนี่ย
03:54ก็อยากแพ้มาหา มีไรจะเม้า
03:57วิ่งเร็วจังมา
04:06รุงนกเนี่ยนะ มาพาป่ะพาไปเด็ด
04:09ก็ใช่ดิ แกรู้ป่ะ ตั้งนี้ฉันเห็นรุงนกครั้ง
04:13ใช่มั้ยเคยเห็นแกแส่งตัวจัดเต็มขนาดนั้นมาก่อนเลยนะ
04:17ทั้งยีนทั้งแว่นตา สวนพาก็ใจเดสวยมากเลย
04:22ยังก็จะไปถ่ายหนัง หรือถ่ายละคอนกันหัว
04:25ความสัมพันธิ์ที่มันชัดเจนนี่ดีจังเลยนะ
04:32ว่าแต่แค่นี้เหรอที่แกจะมาเม้าอ่ะ
04:35เออดี ว่าแต่ทำไมวันนี้แกมาวิ่งนอกลงยิมอ่ะ
04:40ก็พอดีโฆนาสอมตอนคืนอ่ะ
04:43ก็เลยพอจะมาวิ่งวองกับแดดอ่อนอ่อนได้
04:46จริงๆฉันไม่ค่อยชอบสอมในโรงยิมเท่าไหร่
04:49ชอบวิ่งกับแดดมากกว่า
04:50นึกถึงสมัยเด็กๆอ่ะ
04:52ไม่น่าสนุกเลยเหนี่ยวตัว
04:58ถ่านั้นฉันไปซ้อมกอดแล้วนะ
05:02๊ายๆ เดิดก่อนดี
05:05อะไรจะไปแล้ววัวสมหาเนี่ย
05:09ก็ไหนแกบอกว่ามหมดเรื่องเมาแล้ว tongs
05:11ถ้ามหมดเรื่องแล้วอ่ะ
05:13ฉันไปซ้อมก่อนแล้ว
05:14บ๊ายบาย
05:17บ๊าย
05:18กินมาแล้วค่ะ
05:48แม่
06:05แม่
06:07ข้มหนูไปไหนอ่ะ
06:09แม่
06:11ข้มหนูไปไหนอ่ะแม่
06:14แม่
06:16แม่
06:18แจ
06:20ทั้งหมดนี้ต้องโทษพ่องของน่ะแจน
06:24พ่องเขาไปเอาเงินแม่
06:26เงินที่เขาบอกว่าจะให้เราทุกเดือน
06:28คือแม่ไม่รู้จะทำยังไง
06:32ไม่รู้จะไปหาเงินที่ไหนอ่ะ
06:34แม่ก็เลยต้องไปกวงเงินนอกระบบ
06:36มาถึงเวลาที่ต้องคืนอ่ะ
06:38แม่ก็มีเงินไปเกินเขาว่าพ่องไม่ให้แม่มาสถี
06:42เพราะเขามาทุกของแม่ด้วยนะ
06:44เมื่อทุกวงถึงนี้ร้อยแม่ก็เลยต้องเอาของในบ้านไปจำนำ
06:48แจน แจนดูสิ
06:50นี่ ทีวี
06:52ทีวีของแม่ก็หายไปด้วยแล้ว
06:54แต่แล้วของของแจนี้แม่
06:56ของแจน
06:58mêmebernกว่าจาน
07:00แต่ว่าแม่มินควรซื้อให้แจนนะ
07:06อีกเธอแม่ไม่มีเงินไปใช้ขึآن
07:08แต่งовалถวนเขาทำรายก็ถึงอplaces
07:12แจน проводก็ไม่รู้สร้างแม่
07:14vem แม่
07:16แม่ deconst
07:17ไปลื้น JON screamed
07:18เพราะนี่ไม่เคยบอกอะไรแจนเลย Roman
07:21แจน
07:25เพราะแจนยืงเป็นเด็กอยู่
07:28ไม่ใช่ มันไม่ใช่เรื่องของเด็กเลย
07:32ไม่อยาก ใจต้องของไม่อยากจะฟังแม่หรอก
07:58ไม่ใช่ มันเลย...
08:28ไม่
08:34ว่าย
08:37ว่าย
08:56เธอ
08:57เธอ
08:58เผ้น!เผ้น Fine
09:09ฉันไม penserเจ้าที่สุร
09:13ไม่ไม่มืดเจ้าที่สุร
09:17ฉันไม่เป็นเจ้าацияมาก
09:23ฟังไม่ใช้ชุน
09:25ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุด
09:55ที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่สุดที่ส
10:25มันกลับมาก
10:55พี่เจอเจอ
10:58พี่เจอเจอ หรอ
11:25พี่เจอเจอไต
11:43พี่เจอเจอ
11:46พี่เจอ
11:49ก็เจอ
11:51vermukan
11:54แม่ แม่
11:58เป็นรักษ์
12:24อ้าว แล้วมารอตั้งนานไม่ยอมกวดออด
12:44ท่านน่ะสิ ของเจ็บเกลงใจแล้วมัน
12:47จริง ๆ เลย เป็นเด็กผู้อิ่งแท้ แล้วมานั่งรอดึก ๆ ดื่น ๆ
12:52ดีนะคะเนี่ย ไม่เป็นอะไร
12:54submarine แต่น้องได้บอกประพามัยคะว่าน้องเป็นอะไรมา
12:57ยังไม่ได้คุยเร็วไว้ก่อน ๆ วิ่งให้คุย
13:02อะเนี่ย วะแต่ประพาเถอะ ตอนออกไปแปะพาไม่ได้ใส่ชุดนี้
13:07หรือเปล่าคะ safeguard กับไป
13:12มีพี่รุษนะค Proteut
13:15พี่รุษเลย ไม่มีเลยอย่ะ ฉันแกะแล้ว
13:20แกะแล้วยังไงคะ แกะแล้วก็ยังแจfia
13:23- พลิก 10 เมตรได้อยู่ปะ?
13:25- ไปๆๆ ไปเลย กลับมานไปได้เลยครับ
13:28- ทำเป็นถือ? อย่าขึ้น
13:29- ไป! อุ๊ย ค่ะ
13:31- ไป!
13:32อย่าขึ้น
13:33- ไว้ค่ะ มิสัมรัوي
13:35- ใจมาก
13:35- ใจมาก
13:37อย่าขึ้น
13:40แน่ใจนะว่าจะนอนตรงนี้
13:42- จันที่ไปนอนกับป้าได้นะ
13:44- ไม่เป็นไรค่ะปกป้า หนูนอนได้ค่ะ
13:48แค่นี้ก็...
13:50หลบกวนไม่พาจะแย่แล้ว
13:55มีอะไรอยากเล้าหรอเปล่า
14:00จนๆ ก็หนูเพิ่งทะเล็อกกับแม่มาค่ะ
14:05แต่หนูขอเล้าแค่นี้ก่อนนะคะ
14:08จ๊ะ ป่าก็ไม่ได้อยากรู้รายละเอียดเหรอ
14:13แจนพักผ่อนก่อนก็แล้วกันรุป
14:15มีอะไรค่อยค่อยคิดนะ
14:20ก็อยากเล่าให้ป่าฟังเมื่อไหร่ค่อยเล่า
14:24ได้ค่ะ
14:25ป่าปิดไฟให้เลยนะ
14:27ขอบคุณค่ะ
14:28เฮ้ ลูก เราหลับสันดี
14:30สันดีเหมือนกันค่ะป่าพา
14:32ขอบคุณค่ะ
14:45ขอโทธทีแกที่ไม่ได้รับสายอะ
14:49ค่ะดีทางบิ่งอยู่
15:06ลูกเกต
15:07เปล่า ไม่มีอะไร
15:08ลูกเกต
15:11แกแน่ใจเหรอ
15:13แกนอนคนเดียวนะ
15:15อ้าว
15:17ก็มึงเล่นงางเปิดขึ้นมาสักขนาดเนี้ย
15:21อ่ะอ่ะอ่ะ เล่าก็เล่า
15:24คือนี้
15:25เล็กถึงตอนไปบ้านป่าพา
15:28บรรยากาศมันก็ดูวิวๆ
15:32ตอนเด็กอ่ะ
15:34อยู่ตังจังวัดฉันเป็นคนมีเซ็นต์
15:40แต่ว่าเขาไม่มีอะไรหรอกแก
15:42ฉันรู้คิดไปเองอ่ะ
15:48แค่นี้กันลูกเกต
15:50ฉันไปนอนแล้ว
15:51บาย
16:00แน่ใจนะว่าฉันนอนตรงนี้
16:03อ่ะ
16:09โอเค จะเล่าถึงไหมเนี่ย
16:15พี่ไม่มีจริงหรอก
16:18หรือถ้ามีจริงๆ
16:20ก็เป็นแค่พรังงานในรูปแบบนึง
16:23อ่ะ
16:25อ่ะ
16:27อ่ะ
16:29อ่ะ
16:31อ่ะ
16:33อ่ะ
16:35อ่ะ
16:37อ่ะ
16:39อ่ะ
16:41อ่ะ
16:43อ่ะ
16:45อ่ะ
16:47อ่ะ
16:49อ่ง
16:51อ่ะ
16:53โห ยาย
17:13ตกใจหมดเลย
17:20ทำอะไรเนี่ย
17:21iau ไหังคงกินเหรอ
17:24ไม่ได้ช่วยเลย
17:27ถ้าอย่างตอนไปหลับ
17:30อย่าอยยิ้มรอ
17:31เนื้ว่าส๊ carriage กินนะ
17:36งาน
17:41ไห้ ็장님 บอกว่いやอยยังข้าม
17:44อย่าไม่อยากฟังเท่านอะไรนะ
17:47กินทุกอย่างที่มันหัว Discover
17:50คุณยาย คุณยายอ sides are really fun
17:54ตอนนี้คุณยายคุมอาหารอยู่
17:57แล้วถ้าคุณยายยังกินไม่เลือกแบบนี้
17:59เดี๋ยวคุณยายก็ต้องไปนอนโรงพย empezar
18:02คุณยายรองจิ่งตณาการถึง
18:04รถชัดเข้าต้มจ
18:15เก่งนี้ทรก Olivia
18:20แต่อย่านอนไม่หลักมันหิวอ่ะ
18:26งั้น คุณยายเริ่มวันหนึ่งเร่มค่ะ
18:29เดี๋ยวหนูจะอ่านอีทางให้ฟังก่อนนอน
18:31รับรองเลยนะคะว่า หลับปุ่ยแน่นอน
18:39อันนี้
18:42อะไรกันไม่รู้
18:43บันทึกจากผุบเขาสีฟ้า
18:45แม้เลยนะคะ
18:49แม้จะเป็นปลายทางที่เปลี่ยนไปจากจูดหมายเดิม
18:52เพราะตลอดชีวิต ตั้งแต่เด็กจนเริ่มเติบใหญ่
18:56ผมเห็นเพียงภาพตัวเองอยู่บรญ혔ที่ขาวสีท้อง
18:59ที่แสงจากดวงอธิติษัทสองชายที่ฝีมะยังผม
19:02แต่การเดİนทางมาที่หุบเขาสีฟ้าแห่งนี้
19:07ก็คงมีเหตุผลบางประการที่เป็นเสมือนลมได้ปีก
19:11ที่เป็นเสมือนลมใต้ปี
19:13หอบกายที่สบักสบอมให้ได้มาฟื้นพักร่าง
19:16เก้าผ่านความผิดพลาด
19:18กับแข็งแรงขึ้นอีกครั้ง
19:3230 ปีที่แล้วเลยหรอ
19:34จบเหรอ
19:36หนูคนสวย
19:39ก็หนูเห็นแล้วคนยายหลับกลขออบฟีไปแล้ว
19:43หนูยังอาจไม่จบบทนำเลยนะคะเนี่ย
19:48ดีเหมือนกันเนอะ
19:50ทำแอปอ่านเสือตรอบให้เข้านอน
19:55ดีไหมคะ
19:58จะเหมือนหนูคนสวยอาจให้ฟังแล้ว
20:03เสียงของบอดทดแทนเสียงของคนได้จริงไหม
20:11ก็คงจะจริงเหมือนที่ยายอมสินตั้งคำถามไว้
20:15แต่เหมือนหนูคนสวยอาจให้ฟังแล้ว
20:20หรือไหมแต่ที่หนูเคยคุยกับพี่เจ้าเจ้า
20:22คุยกับเช็ตบอดมันจะช่วยได้ยังไงล่ะคะ
20:24เสียงจากบอด
20:26จากโปรแกรมปัญญาประดิต
20:28คงไม่มีทางเทียบเท่าน้ำเสียงวนุษย์
20:31เพราะเมื่อตอนที่หนูหนีออกจากบ้านมา
20:33สิ่งแร่ที่หนูนึกถึง
20:35คือการโทรหาใครสักคน
20:47ใครสักคนที่เมื่อได้ยินเสียงเขา
20:49แล้วเราจะรู้สึกหวางใจ
20:51ไม่ใช่การเปิดใช้แอปหรือโปรแกรมอะไร
20:56แจ
20:57น้ำเสียงแล้วไหม
20:59แต่สังผัสทางร่างกายของมนุษย์
21:01มี Rhodزรังแห่งอันพิเศส
21:03ทำให้เรารับรู้ได้
21:05ว่าเรื่องรายที่ต้องพ怖เชิน
21:07ไม่นานมันก็จะผ่านไป
21:09สิ่งงี้เลยไหม
21:12สิ่งที่แห่งวันนี้เลย
21:14ที่ทำให้รู้สึกว่า
21:16AI y Congress ต้องทำแบบนี้ไม่ได้
21:18AI ยังไม่สามารถ
21:21ให้เราอ่ leng пожังใจ
21:23ที่เจ้าดี ขอบคุณ
21:25ข้างที่สุด
21:27ที่สุดที่นี่
21:29สุดทหาร
21:35เอาอ 아닌데
21:37копเชื่อ
21:39สุดท้าย
21:41ที่สุดท้าย
21:43ที่มัน น่าพ palette
21:45นาธุดท้าย
21:47นัก ñ想กตกน
21:49ที่енное ที่พวกนี่
21:51ทำนานถึงคืนอย่างนี้
21:53อีก
21:56ฮ จุล หาย amen
22:18นี่ครับอง Reagan
22:21สองร้ำตาคือ คอร์ล่ำใหม่
22:25เธอเซินสองสีขาวนี้ก็คือ ค่าเข็นคอร์ล่ำนะครับ
22:30อ้าว ทำไมเชื่อนี้เป็นเงินสดหรอ?
22:33ก็ถ้าจ่ายเป็นเช็คไปใช่ไหมครับ
22:36กุณนาก็ต้องเอาไปเค้าติแบ้งอีก
22:38อยากจะอำเริ่งความสะดุกให้กุณนา
22:41เธอก็รู้นี่ว่าอาวไม่ชอบพวกสิทธิ์พิเศษไหล่พวกนี้
22:46แต่ก็ขอบใจมากนะ พี่คอยช่วยกันตลอด
22:52ไม่เป็นไรเลยครับ พูณนา ไม่ต้องเนงใจครับ
22:55เออ เออ ว่าแต่งานราฟสองเนี่ย
22:59เมื่อไรจะเขียนมาให้เราอ่านสัทธิ์แล้วครับ
23:02ยังไม่มีบรรยาชิดเริ่นเชน
23:05ช่วงเนี่ย อ่าเต็มไปด้วยปัญหา
23:10หลากหลายเรื่องราวถ้าเกิน
23:12เป็นแบบนั้นก็ยิ่งดีสิครับ พูณนา
23:14เพราะว่านาเคยสอนผมเน้ะ
23:17ไม่ 1988 ประเจ้ิตรนะ มีวาจะเป็นความทุกภพตร์
23:21ความจะโ απติ ครก์ทุกอย่างเนี่ย calculated
23:24แบบนั้น ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะเอา darum it'll be a paperwork
23:27มันก็ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะเอามาเคียนunted or something
23:33แล้วถ้าเกิดbiage this work
23:35มันเป็นดาวขอ trazer Mex Progress
23:39อ่าก็ไม่อยากให้คนมาจำมา
23:41มาในภาพของตะแกห่วยห่วยหรอก
23:47ไม่รู้เหมือนกันนะครับ ว่าคุณนาไปเจอกับอะไรมา
23:51แต่ผมคิดว่ามัน อินแพรค์คุณนามากๆเลยนะครับ
23:55พอพอกับตอนที่คุณนามือหักใหม่ๆเลยล่ะ
24:01เธอเขาเก่งนะ จับสังเกตได้นะ
24:05ผมว่า คงอีกไม่น่านะครับ
24:08ร้อยถึงจังหว่าที่พร้อมพระเชิญหน้า
24:11ผมว่าผมก็คงได้มีโอกาสที่จะอาจเรื่องนี้ครับ
24:17อันโนคครับ ผมขอโทษนะครับเมื่อกี้
24:20ผมสั่วรู้ไปหน่อยครับ
24:22ไม่เป็นไรอ่ะ ไม่เป็นไรอ่ะ
24:24ผมโดนแทงใจดำพอดี
24:27ครับ
24:38นื่นอそんな das
24:41ลองชิมกันดูหน่อยค่ะ
24:43นี่ แต่เดี๋ยวบอกพาด้วยว่ารถช่าติเป็นยังไง
24:46เพราะนี้เห็นเจ้าใหม่ออันมาขาย
24:48ก็เลยลองชิมดู
24:49ต่อจะน่าเก่งดู
24:52เอาลุเณิล
24:54เอาลุเณิลอย่าง algunsiennentiller
24:56ผม คงอีกไม่นายนะครับ
24:57ร้อยถึงจังหว่าที่พร้อมごประเชิญหน้า
25:00บnak
25:02มาสิชัดก่อนมั้ย พักหนางกับเข้าฉากันแล้วเนี่ย
25:10เหมือนกับที่เราอธิษฐานไม่เลยเนอะ
25:13อักคอนเรื่องนี้น่าจะชื่อผู้บุญ
25:17เธออย่างก้ามาเจอกันเราเหรอ
25:32ขอโทษนะที่ทำให้เธอเสียใจอะ
25:41เธอไม่ต้องขอโทษเราก็ได้
25:45จริง ๆ แล้ว
25:47เราก็ไม่ได้เป็นหายกันเนี่ย
25:54ให้โอกาสฉันได้อธิบายหน่อยเธอ
25:57ฉันว่าตอนเนี่ย
26:00เธอกำลังเข้าใจฉันผิดไปไกลแล้วนะพา
26:09เรื่องที่เกิดขึ้นเนี่ย
26:12ฉันคิดทบทวนอยู่ทั้งคืนเลยเนอะ
26:16เพราะมันเป็นเรื่องจริงที่ฉันต้องยอมรับ
26:21เมื่อวันที่บังเอิน
26:24ฉันได้เจอกับลูกชายที่โรงพยาบาล
26:29มันเปิดแปลความรู้สึกผิด
26:33ที่ฉันแร่งทำเป็นลืมมาตลอด
26:39แต่มันก็ดีเนอะ
26:41ทำให้ฉันได้คิด
26:43ได้ทบทวน
26:45ชีวิตที่ผ่านมา
26:47ฉันได้ทำผิดกับใครไว้เยอะมากเลย
26:51แต่การที่ฉันทำให้ความสัมผันของเราชัดเจนเนี่ย
26:57ก็ไม่ใช่ว่าฉันต้องการรู้สึกเป็นคนดีอย่างที่เธอเข้าใจเนอะ
27:02แต่เพราะว่า
27:05เธอ
27:08คือคนแรก
27:10ที่ฉันตั้งใจ
27:12ว่าจะต้องแก้ขายให้มันถูก
27:14ว่าจะต้องแก้ขายให้มันถูก
27:36เออเข้าใจ
27:37ก็...งั้น...ดีกันนะ
27:59จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ
28:02จ๊ะ จ๊ะ
28:03จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ จ๊ะ
28:05จ๊ะ จ๊ะ
28:13เกอร์...น่าวันนี้แจนไม่มาเหรอ
28:17มา
28:19ให้พักอยู่ที่ฉันรอยเน่ะ
28:21เมื่อคืนนี้
28:24เยอะ
28:25พะเละกับแม่
28:26ก็เลยแวะมาที่นี่
28:28นี่ชูกดีนะ มาคืนน่ะที่เราทะเลออกกันอ่ะ
28:32ฉันหนึ่งกลับมาบ้าน เจอนั่งซื้อหน้าบ้านเนี่ย
28:37ทะเลออกเรื่องอะไรอ่ะ
28:39หรือ แต่ว่าวันนี้ ทำงานด้วยกันเนี่ย ก็ระวัง ระวังหน่อยแล้วกัน
28:45นี่
29:01ขอบคุณค่ะ
29:03เออ เห็นพาบอกว่าเมื่อคืนเธอออกจากบ้านมา ไหวไหมเนี่ย
29:19ไหวดีลุง จะบายค่ะ
29:23งานก็ส่วนงาน เรื่องส่วนตัวก็ส่วนเลือกส่วนตัว
29:29สวัสดีลุงนก ดิฉันชื่อสุภา ตอนนี้อายุ 40 กว่ากว่า
29:58เป็นแม่ของลูกสาวอายุ 12 ขวบค่ะ
30:01เรื่องที่อยากเขียนมาปรึกษาลุงนกก็คือ
30:05ก็คือ ดิฉัน
30:20มีปัญหากับลูกสาวอยู่บ่อยครั้งค่ะ
30:26คล้ายว่าเราพูดกันโคลภาษา คุยอะไรกันก็ไม่เข้าใจ
30:35ไปไปมามาก็มีแต่จะผ่านทะเละกันในทุกเรื่อง
30:43ดิฉันจนปัญญาจริงๆ
30:48ไม่รู้ว่า ควรจะต้องเริ่มแก้ยังไง
30:57ก็เลย อยากเขียนมาขอคำปรึกษาค่ะ
31:01ถามแล้ว บอกว่าไหว
31:16ดูสิเธอ
31:18นั่นก็ไม่ได้นะ แต่เราก็คิดแล้วไหวไหมกัน
31:24เออ
31:36นั่นรู้กันทำไมเนี่ย
31:40เขาไม่รู้ อังก็พระหยินตาม
31:45นี่ก็ไม่มีใครบอกใครนั้นนี่
31:53เธออันนี่ฟริงๆ
31:59ชั้นจะเป็นออกไปแล้ว
32:01ความเธออันนี่ ประเวลา
32:03อันนี่เธอร์จริงๆ
32:06เธอสเตอร์จริงๆ
32:08ข้าลูกเธอตหรอ
32:10นาฟริงๆ
32:22เฮ้าพาค่ะ
32:29เฮ้าพาค่ะ
32:31จ้า จ้า จ้า
32:35เขาคือหนูเห็นกำลังนอนรับสวายกันอยู่เลย
32:38ไม่กล้านที่แส่งดังค่ะ
32:40เราไปตาแนงแดงมา แจร้องให้มันรุก
32:44นิดหน่อยค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ
32:47คือพอดีรุงรกเข้าชวน เอาไปคุยงานข้างนอกค่ะ
32:51และนายจะพาแจร้องไปไหน
32:53หาออกไปคั่นนอก ต้องดูแลดีๆ เนี้ย
32:57แค่จะพา Pie สวนสฏารณะที่เราวิ่งคนิ衛
33:01เณินที่ยังกันชัมไปเด็กสิบความ
33:03ไม่ได้เป็นหวนค่ะพ่อ Contract
33:06หนูดูแลตัวยังได้ค่ะ
33:08และก็ดูแลตรุงนี้ได้ด้วย
33:11เฮ้าพูดอย่างนี้ป่าค่อยเบาใจ натบanced
33:14ดูแลแตกตรุงนี้ได้น่ะ
33:16ค่ะ
33:18framework
33:19uka
33:20ถ้าไม่ดูเขากันได้ดี
33:28ชิดไปเองหรือเปล่าเนี่ย
33:31แต่หัวไปวัด
33:40ชีชีกไหม
33:50ชีชี ไปบักชีชี ไปบักชีชี
33:57สวัสดีค่ะ
33:59เอาพบใครได้ไหมคะ
34:03มาหารลูกสาวอะค่ะ
34:07อังตั้งใจว่าจะแบบมาเยี่ยมแจนตั้งนานแล้วค่ะ
34:11แต่พยายามไม่มีโอกาสสถี
34:17แพงไหมคะ
34:19เพื่ออังจะได้เก็บไงไว้ตั้งแต่วันนี้เลยอะค่ะ
34:24โอ้โห โค้นอัง
34:27ถึงวันนั้นนะพาเองก็ไม่อยู่แล้วแล้วค่ะ
34:30อันทีจริงทีนี้ก็เปิดไปรายวันนะคะ
34:35ไม่ได้คิดจะทำเป็นบ้านพักคนชาราเลย
34:38ความตั้งใจจริงของพาก็คือ
34:40อยากให้ที่นี้เป็นениюสาวรี่ของคนสูงอายุ
34:44เพราะฉะนั้นหรือตอนเช็วมาเนี่ย
34:47ตอนเย็นก็ต้องกลับบ้านค่ะ
34:51ดีจังเลยนะคะ
34:58จริง ๆ แล้ว
34:59ภาไม่ได้จำกัดอายุเลยนะคะ
35:01ถ้าอังว่าวันไหนคุณอังเนี่ย
35:03อยากจะไว้เขามาใช้บริการ
35:04แล้วก็มานั่งเล่น ๆ ลองตามเย็น ๆ มาที่นี่
35:07ภายินดีต้อนรับค่ะ
35:13อังว่า...
35:15อยากเลยดีกว่าค่ะ
35:17ความรู้ว่า...
35:19อังไม่อยากให้ใจเขารู้สึกอิดอัดใจ
35:29อังเขาใจได้นะคะ
35:31ที่ใจเขาก็จะเสร็จแบบแล้ว
35:33โชคไปทีเลยนะคะ
35:35ที่ใจผมเกิดมามีอังเป็นแม่นะคะ
35:37โชคไม่ทีเลยนะครับ
35:40ที่ใจผมเกิดมามีอันเป็นแม่
36:07ทางนี้พูดอะไรก็ไม่รู้นะคะ
36:18พูดแต่เรื่องของตัวเอง
36:21คือปกติก็ไม่ค่อยได้พูดนะคะ
36:30ไม่ค่อยมีคนฟังอยู่แล้ว
36:33ขอบคุณคุณพามากนะคะ
36:41อยู่ทีนี้จะหาเป็นเด็กดีไหมคะ
37:03โอ้ยรุง
37:17ถามจริงเอาตัวมารับแดดอะไรเนี่ยมันดียังไง
37:25รู้สึกดียังไงก็ชีวิตละมั้ง
37:34ชีวิตการที่เราออกจากห้องแอร์มานั่งอยู่กับต้นไม้เนี่ย
37:40ได้ฟังเสียงนก เสียงแมลง เสียงลมพัฏ
37:46มันก็ทำให้เลือดลมสูบฉีดดีเนี่ย
37:50แล้วก็รู้สึกสดชื่นมีชีวิตชีวา
37:54มันจะรวมมาดีไซน์ช่วยไหมรุง
37:58โลกเนี่ยร้อนขึ้นทุกวันสัตว์ปาก็ศูนพันกันจะหมดแหละ
38:04นี่ยังไม่นับน้ำแข่งคว้าโลกที่กินแล้วที่กำลังจะละลาย
38:18โอ้ย...ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดีเว้ย
38:22เดี๋ยวโตขึ้นก็เข้าใจเอง
38:24เดี๋ยวโตขึ้นก็จะเข้าใจเอง
38:27ทุกทีนั่นแหละ
38:29เวลาอธิบายอะไรไม่ได้
38:31ช่วยหามุกอื่นเนาะจากคำว่า
38:33เดี๋ยวโตขึ้นก็จะเข้าใจเองสักทีเลยป่ะ
38:38ฉันจะอธิบายยังไงก็
38:43สมัยตอนที่ฉันยังเป็นเด็กครั้งนะ
38:46ฉันชอบดูกระตูนมากเลย
38:50แล้วฉันเนี่ยก็สงสัยมาตลอดว่าทำไม
38:58พ่อแม่ถึงได้ชอบดูแต่ข่าวกันทุกวี่ทุกวัน
39:02ฉันเนี่ยตั้งใจไปเลยนะว่าตลอดชีวิตเนี่ย
39:07จะไม่มีวันเลิกดูกระตูนเด็ดขาด
39:12แต่พระโตขึ้นทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไปเอง
39:20เรื่องบางเรื่องกันนะ
39:26กว่าที่เราจะเข้าใจเนี่ย
39:28บางทีต้องใช้เวลาเกินครึ่งชีวิตเลยเนี่ย
39:34พี่พูดเนี่ย
39:37ไม่ใช่ว่าจะมายกตัวเองว่า
39:40แก่กว่าแล้วเก่งกว่านะ
39:42ฉันก็แค่มีโอกาสได้เป็นไวรุ่นมาก่อนเธอ
39:48ถึงได้เข้าใจอะไรได้มากกว่า
39:56ยังมีอีกหลายอย่างเนี่ย
39:58ที่เธอจะต้องเจอ
40:00หลายอย่างเลย
40:02ที่ไม่ได้เจอกับตัวเองเนี่ย
40:04จะไม่มีทางเข้าใจ
40:06อย่างเช่น
40:08รับเช็ค
40:10วางบิน
40:12ยืนพระสี
40:14อธิบายกันให้หัวแตก
40:16ถ้าไม่เจอกับตัวเอง
40:18ก็ไม่เข้าใจหรอก
40:20ถ้าไม่เจอกับตัวเอง
40:22ก็ไม่เข้าใจหรอก
40:24มันจะเจ็บมากขึ้นเรื่อย ๆ ใช่ไหม ลูก
40:32ที่
40:38เขาว่ากันว่า
40:40ความเจ็บกลัวจะให้เราโตขึ้น
40:44ตอนนี้หนออยู่ 10 เสร็จ
40:50ก็หมายความว่า
41:04อีกตั้ง 40 กว่าปี นี่คงจะใจเท่าลูนตอนนี้
41:06หนูก็คงยังต้องเจ็บอีก เหร็จด้วยใช่ไหม
41:10หนูแค่
41:12มันไม่ได้หรอกนะ แบบนั้นมันฝืนธรรมชาติ
41:20เราเป็นมนุษย์ เรามีชีวิต มีความรู้สึก
41:26และถ้าเราเรียนรู้ที่จะเข้าใจธรรมชาติแล้วก็
41:30วันหนึ่งที่เธอโตขึ้น เธอจะใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้นมาก
41:36เธอจะเริ่มมีมุมมองใหม่ ว่าแสงแดดออนออนที่ไม่ใช่แดดร้อนร้อนตอนเที่ยงวันของประเทศไทย
41:50มันก็ทำให้รู้สึกดีได้เหมือนกัน
41:56แล้วก็ลมที่พัดเบาๆ มาสัมผัสกับเงือบนผิวหนังของเธอ
42:04ก็จะบายไปอีกแบบ
42:06หนูสารภาพเลยนะลุง
42:08ว่าก่อนหน้านี้ หนูไม่เคยเชื่อเลย
42:12ว่าลุงจะเข้าชิงสีไล้อะไรนั่นอ่ะ
42:20แต่ตอนนี้นะว่าหนูเข้าใจแล้ว
42:34แจน
42:36แจน
42:38แจนกินอะไรนะละยังลูก
42:40แจน
42:42แจน
42:44แจนลูก
42:46แจน
42:48ไอง
42:52แจน
42:53แจนกินอะไรนะลี่ยัง ลูก
42:57แจน
42:57แจน ลูก
42:59ไปกินเข้ากับแม่น่ะ
43:00นี่แม้เข้ากลวด
43:02ทำว่าเยอะเลยโลก ให้แจนแล้วลุก
43:03ไป...ไปกินเข้ากับแม่ก่อนนะ
43:05ไปลูกมา
43:07ทำไหนลูกนะ
43:09อันนี้ลูกแล้วperformance
43:12อันนี้ลูกเอ่อลูก อันนี้ของ ของโปรดลูกเลย
43:19วันนี้แม่ไปบ้านคุณพามา
43:23แต่ uwagę คุณพาบอกแจนไม่อยู่อ่ะ
43:26ออกไปข้างนอกแล้วลูก
43:32บ้านคุณพาดีน่ารักดีเนอะ
43:36ยี่ยี่เขาก็น่ารักกันทุกคนเลยนะ
43:39คุณพาก็บอกแม่เลยนะลูก
43:46แม่อยากไปนะ เมื่อลับกว่านสวาธิแจ่น
43:50อ่ะอ่ะ...จัด...จัด ลูก
43:54เอ่อ แม่ปฏิเศษคุณพาก็เลยทันทีอ่ะ
43:57แล้วก็..แม่...แม่...ไม่ได้ไป
44:00เขาชวดนามแม่ก็ปฏิเศษเลยลูก
44:03แจ.. แจ...แจ กันนี้ดีกว่า
44:05นี่ลูก ๆ...
44:07นี่โต้หูของโปย์แน่เลยนะลูก
44:10ผักไม่ด้วย
44:12กุ้งนี่ไง
44:13นี่แม้ไปจ่ายตลาดนะ
44:14แม้เปิดเนตดู แม้ทำเอง เข้าอาว่าพวก็
44:17ทำให้แน่ลูกอย่างเลย
44:18เอาหมูอีกลางนะ คิ Designs
44:20อย่างนี้นะ
44:22มูüzik
44:26สำหรับแบบนี้แล้วได้ไหม
44:37เราไม่ทำเป็นเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วได้ไหม
44:53ทำไม
44:55เพราะแจนโกตที
44:58ไม่ก็ทำกับข้าวม้อทีเหรอ
45:07แม่ขอโทษนะลุงนะ แม่ขอโทษ
45:22แม่รู้ว่าแม่ขอโทษหลายครั้งขอโทษอยู่นั่นแหละ
45:28แม่จะรีบหาเงินนะลุง แล้วแม่ก็เอามาซื้อก่อนให้แจ
45:31แม่ไม่ใช้เรื่องมันแล้ว
45:35ไม่ใช่เรื่องหาเรื่องว่าอ
45:51แม่ ลุง shallow shallow shallow shallow shallow shallow shallow shallow shallow shallow shallow shallow shallow shallow shallow shallowploads
45:55อยากให้แม่ทำอะไรอันลูงcauseinate
46:05ก็แชนไปแน่ๆนะ
46:10เจอ
46:13เจอ
46:18เจอ
46:21เจอ
46:22เจอ
46:26เจอ
46:31เจอ
46:43เจอ
46:45เจอ
46:46เจอ
46:47เจอ
46:48เจอ
46:49เจอ
46:50เจอ
46:51เจอ
46:52เจอ
46:53เจอ
46:54เจอ
46:55เจอ
46:56เจอ
46:57เจอ
46:58เจอ
46:59เจอ
47:00ลูกเชื่อแม่น่ะ แจร์ ลูกเชื่อแม่น่ะ ลูกน่ะ
47:15แจร์
47:18แม่หลังลูก
47:23โอ้โฮ
47:25แจร์เป็นเด็กดีไหมคะ
47:27หนูเช่นะเป็นน้ำใจคอยเฉื่อการทุกอย่างเลย
47:33ตอนแรกที่หมาภายนอนดัวหนูแข็ง แต่อยู่ไป อ่อนโยะน์มากเลยนะคะ
47:39ใช่ค่ะ
47:41เป็นเด็กที่ปากร้อย แต่ว่าจิตใจดีค่ะ
47:47ตอนแรกโจโจก็แอบเป็นห่วงนะว่า ลองเจ้นก็จาร้อหรือบร้าว
47:52แต่ว่าตอนนี้อศัพ active หายห่วงเลยcinque
47:55มิ majesty้นเกียบปรัง
47:58ถืมแม่เป็นคนใจดี
48:00หนูขนถือน่าลัก
48:00อันเนfort��� pourยายฟังตอนใหญ่นอน
48:04ถ้าคุณอังถามว่า
48:06อยู่ที่นี่แย่เป็นเด็กดีไหม
48:08พารอบได้แบบไม่ลังเรเลยนะคะ
48:10ใจแย่เป็นเด็กดีมากค่ะ
48:12ฉลาด
48:14ตั้งใจทำงาน
48:15มีไว่ปริบดี
48:17แต่ที่สำคัญที่สุดเลยブ้ำ
48:18แย่เป็น настолько ú ned
48:20มาก คุณอังไม่ต้องห่วงแจเรื่องนี้เลยนะคะ
48:32ได้ฟังแบบนี้แล้ว อังรู้สึกสบายใจมากเลยค่ะ
48:37ขอบคุณมากนะคะคุณพา
48:42พาว่าพาอาจจะไม่ได้เข้าใจคุณอังทั้งหมดนะคะ
48:47แต่ก็คิดว่าพาเข้าใจ
48:50การเป็นแม่คนไม่ใช่เรื่องง่าย
48:54พาส่งกำลังใจ
48:57พาส่งพลังให้คุณอังเต็มที่เลยนะคะ
49:03ขอบคุณมากค่ะ
49:15ดีแจจังที่แกกับแม่เข้าใจกันได้ไหม
49:18ตอนที่แม่มากับฉัน
49:22ความนี้มันไม่เหมือนเดิมจริงๆ
49:25ฉันรู้สึกว่าความนี้เขาดูจริงๆขึ้นอ่ะ
49:31แต่ฉันก็ไม่ค่อยากคาดหวังเท่าไหร่อ
49:37ก็ผิดหวัง
49:38ก็ผิดหวัง
49:41เราทำแบบนั้นได้จริงอ่ะแก
49:44ไม่คาดหวังเพราะไม่อยากผิดหวังอ่ะ
49:47ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ
49:50ก็คงอาจจะต้องเผื่อใจไว้ได้มั้ง
49:53เออ แล้วก็เดี๋ยวฉันมีพิมงงานต่อนนิดหน่อยอ่ะ
49:59แกจะนอนยัง
50:01อืม เดี๋ยวจะนอนแล้วแหละ
50:03พรุ่งนี้มีซอมเช้าอ่ะ
50:04โอเค
50:06งั้น ปัดดี
50:08กุ่นไหนจ้ะ
50:09บ๊ายบาย
50:22ถึงคุณสุภา
50:38คุณแม่ของลูกษาวายสิบสองขวบ
50:41หนูชื่อแจนะคะ
50:43เป็นเด็กหญิงในวายสิบเจ็ดปี
50:46หนูเป็นผู้ช่วยลูกนก
50:47จริงได้อ่านจดหมายของคุณ
50:49ไม่แน่ใจว่าคำแนะนำของหนูจะมีประโยชน์ไหม
50:53หนูพบว่าการกอดที่จริงใจ
50:55ขนาดที่พูดคุยไปด้วยนั้น
50:57มีโอกาสเพิ่มความเข้าออกเข้าใจกันได้มากขึ้น
51:01น้ำเสียงและสัมภาษณ์ของมนศมีพลังแฟง
51:05พลังที่มากกว่าแค่ภาษาสำหรับการสื่อสาร
51:09บางที
51:10สิ่งเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้
51:12อาจจะช่วยให้การสื่อสารระหว่างคุณกับลูกสาวเข้าใจกันได้มากขึ้นกว่าเดิมก็ได้นะคะ
51:17ทุกคนรวนมีโจทย์ที่ต้องพระเชิญ
51:24สำหรับผม
51:27และหน้ากระดาษที่ว่างเปล่า
51:29ทุกคนรวนมีโจทย์ที่ต้องพระเชิญ
51:39สำหรับผม
51:44และหน้ากระดาษที่ว่างเปล่า
51:47คือโจทย์สำคัญ
51:50ที่แม้จะผ่านงานเขียนมากี่สิบปี
51:53ผมก็ยังคงไม่เก้าผ่าน
51:56ความกลัวนี้ไปสะที
51:59ความกลัวนี้ไปสะที
52:21แต่ครั้งนี้
52:24ที่มากกว่าแค่กระดาษเปล่า
52:27ก็คือเรื่องราวที่ผมตั้งใจจะบอกเล่า
52:34กับทุกความรู้สึกผิดในชีวิต
52:39ที่นอนก้นอยู่ในใจ
52:41โลกความรู้สึกผิดของความรู้สึกผิดสงสำควรรอป
52:55อาว อาว
53:25การที่ฉันรู้ว่าลุงเป็นอะไรเนี่ย
53:40หมอจะต้องตรวจให้ละเอียดก่อนนะครับ
53:42มันจะถึงตายไหมครับ
53:44มากอดกันหน่อยลุก
53:46คำถามที่หนูอยากจะถามมันอาจจะยากนิดนึงนะคะ
53:50เอาพูด
53:54จะทำแอปอะไรถึงได้ไปถามปลาเขาแบบนั้น
53:57หนูสนใจเขาว่าเดตลายค่ะ
53:59อืม แต่ว่าบ่ายเนี้ย
54:01ป้าว่าจะฮื้วบินโตพยเยี่ยมแก่ที่บ้านสักหน่อย
54:03เราไม่สบายเป็นยังไงมากดีขึ้นด้วยยัง
54:05ไม่ต้องอ่ะ ยังไม่พร้อมรับแข็ก
54:07รุงนี้มันนี้ใส่เสียจริงๆ เลยเนอะ
54:09ก็ทำงานไง ตอบจนมาที่เขียนค้าเอาไว้กันอ่ะ
54:13ไม่มีอารมณ์ทำงานหรอก
54:15นี่ถ้าจะเอาคอมมาเปิดทำงานนี่กลับไปเลยดีกว่า
54:18ความใหม่ ให้รู้ซึ่งแหลกเข้าใจ
54:22เกิดแค่จากโตพย์กันไป
54:24ผิดวันคือแค่เริ่มใหม่
54:27ไม่รู้บันภายทุกวัน
54:42หากไม่ตายจากกัน ครั้งนี้เขาแค่ฝันต่อ
54:47ขอเป็นกระใจ ไม่ทอสันชายก็รอให้เธอไปถึงสักวัน
54:52ตอนให้เธอรู้ด้วยครั้ง นั่นและยังมีความหมาย
54:57รู้ซึ่งแหลกเข้าใจ
55:00เกิดแค่จากโตพย์กันไป
55:02ผิดวันคือแค่เริ่มใหม่
55:05ไม่รู้บันภายทุกวัน
55:09เกิดแค่จากโตพย์กันไป
55:16เธอมีหวังเกิดแค่เริ่มใหม่
55:20เกิด!