2 χρόνια Τέμπη. Το CNN Greece αξιοποιεί τις μοναδικές μαρτυρίες γονιών που συμμετείχαν στο ντοκιμαντέρ «Στείλε όταν φτάσεις», με αφορμή την πρώτη επέτειο από το τραγικό δυστύχημα.
Στο πρώτο επεισόδιο της limited series «Στείλε όταν φτάσεις» του CNN Greece, ακολουθούμε τις φωνές εκείνων που έζησαν την τραγωδία από την πιο σκληρή της πλευρά. Πρόκειται για γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, επιζώντες που κουβαλούν το βάρος εκείνης της νύχτας, αλλά και τους πρώτους ανταποκριτές που βρέθηκαν στο σημείο.
Οι μαρτυρίες των γονέων που είδαν τη ζωή τους να καταρρέει μέσα σε μια στιγμή συγκλονίζουν. Η Μαρία Καρυστιανού, μητέρα της Μάρθης, ο Χρήστος Χούπας, πατέρας της Ελπίδας και οι Δέσποινα Γκανίδου και Λυσίμαχος Παπάζογλου, γονείς του Γιώργου, μιλούν για τον αβάσταχτο πόνο της απώλειας, τη μάχη τους για δικαιοσύνη και την ανάγκη να μην ξεχαστεί ποτέ αυτή η τραγωδία. Μέσα από εξομολογήσεις που κόβουν την ανάσα, αναδεικνύεται το κενό που άφησαν πίσω τους οι 57 ψυχές, αλλά και το διαρκές αίτημα για απαντήσεις και αλλαγές που θα αποτρέψουν μια νέα καταστροφή.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου:
Βίντεο, άρθρα και πολλά ακόμη: https://www.kostaspliakos.com/
Δείτε όλα τα βίντεο μας στο Youtube: https://www.youtube.com/user/KostasPliakos/videos
Ακολουθήστε με στο Instagram: https://www.instagram.com/kostaspliakos/
και στο επαγγελματικό instagram: https://www.instagram.com/kostas_pliakos_wideangle/
Κάντε like στη σελίδα μου στο Facebook: https://www.facebook.com/kostas.pliakos/ και στην επαγγελματική σελίδα μου στο Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=61559075983107
Ακολουθήστε με στo Twitter: https://twitter.com/PliakosKostas
Στο πρώτο επεισόδιο της limited series «Στείλε όταν φτάσεις» του CNN Greece, ακολουθούμε τις φωνές εκείνων που έζησαν την τραγωδία από την πιο σκληρή της πλευρά. Πρόκειται για γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, επιζώντες που κουβαλούν το βάρος εκείνης της νύχτας, αλλά και τους πρώτους ανταποκριτές που βρέθηκαν στο σημείο.
Οι μαρτυρίες των γονέων που είδαν τη ζωή τους να καταρρέει μέσα σε μια στιγμή συγκλονίζουν. Η Μαρία Καρυστιανού, μητέρα της Μάρθης, ο Χρήστος Χούπας, πατέρας της Ελπίδας και οι Δέσποινα Γκανίδου και Λυσίμαχος Παπάζογλου, γονείς του Γιώργου, μιλούν για τον αβάσταχτο πόνο της απώλειας, τη μάχη τους για δικαιοσύνη και την ανάγκη να μην ξεχαστεί ποτέ αυτή η τραγωδία. Μέσα από εξομολογήσεις που κόβουν την ανάσα, αναδεικνύεται το κενό που άφησαν πίσω τους οι 57 ψυχές, αλλά και το διαρκές αίτημα για απαντήσεις και αλλαγές που θα αποτρέψουν μια νέα καταστροφή.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου:
Βίντεο, άρθρα και πολλά ακόμη: https://www.kostaspliakos.com/
Δείτε όλα τα βίντεο μας στο Youtube: https://www.youtube.com/user/KostasPliakos/videos
Ακολουθήστε με στο Instagram: https://www.instagram.com/kostaspliakos/
και στο επαγγελματικό instagram: https://www.instagram.com/kostas_pliakos_wideangle/
Κάντε like στη σελίδα μου στο Facebook: https://www.facebook.com/kostas.pliakos/ και στην επαγγελματική σελίδα μου στο Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=61559075983107
Ακολουθήστε με στo Twitter: https://twitter.com/PliakosKostas
Category
🗞
NewsTranscript
00:00Στις 28 Φεβρουαρίου
00:30Υπότιτλοι AUTHORWAVE
01:00Τόπος της τραγωδίας ήταν ο οικισμός Ευαγγελισμός Τεμπών Λάρισσας.
01:07Το αποτέλεσμα από τη φοδρή σύγκρουση, η ανάφλεξη και ο εκτροχιασμός της επιβατικής αμαξουστοιχίας της εταιρείας Hellenic Train
01:14και κατά συνέπεια ο θάνατος 57 ανθρώπων ή περισσότεροι νέοι ηλικίας 19, 20 και 21 ετών.
01:22Η κόρη μου δεν ήταν ούτε 20 χρονών.
01:25Η Μαρία Καριστιανό, μητέρα της 19χρονης Μάρτης Ψαροπούλου και ο Χρήστος Χούπας,
01:30πατέρας της Ελπίδας Χούπα, μιλούν στο CNN3 για τα παιδιά τους,
01:34αλλά και το πώς άλλαξε η ζωή τους μέσα σε ένα βράδυ.
01:37Ήταν φοιτήτρια εδώ στην Θεσσαλονίκη, σπούδαζε ειδικής αγωγής.
01:44Το όνειρο της ήταν να ανοίξει ένα δικό της παιδικό σταθμό.
01:49Είχε ιδιαίτερη ευαισθησία στα άτομα που είχαν γενικά ανάγκη,
01:53και φυσικά και στα παιδιά που με δυσκολίες.
01:57Η Ελπίδα ήταν τελείωσε πολιτικός μηχανικός στην Πάτρα,
02:03αλλά επειδή ήταν ανήσυχο πνεύμα, ήθελε να έχει μια δεύτερη υπογραφή.
02:10Και αποφάσισε να συνεχίζει τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο στη Θεσσαλονίκη,
02:16στο τμήμα της Αρχιτεκτονικής.
02:18Και ήθελε ένα χρόνο ακόμη για να τελειώσει.
02:21Η Μάρθη, ο Κυπριανός, η Κέλιο Νικήτας, η Χρυσή, ο Παναγιώτης,
02:25η Ελπίδα, ονόματα που δεν θα ξεχαστούν.
02:28Όπως δεν θα ξεχαστεί και το όνομα του Γιώργου Παπάζογλου,
02:31το 22χρονο φοιτητή και ένας λαμπρού μελλοντικού επιστήμονα,
02:35για τον οποίο μίλησε στο CNN Greece η μητέρα του, Δέσποινα Γκανίδου.
02:39Ο Γιώργος ήταν 22 χρονών.
02:42Ήταν φοιτητής στο φυσικό, στο τμήμα φυσικής του ΑΠΗΘΗΤΑ.
02:46Είχε τελειώσει, είχε ολοκληρώσει το τέταρτο έτος σπουδών
02:48και ήταν στο πτυχίο.
02:49Χρουστούσε κάποια μαθήματα για να πάρει πτυχίο.
02:52Είχε αποφασίσει να σπουδάσει στο φυσικό από την τρίτη γυμνασίου.
02:57Τον ενδιέφερε πάρα πολύ φυσική.
03:00Και ήθελε να συνεχίσει για μεταπτυχιακές σπουδές
03:03και διδακτορικό στο εξωτερικό.
03:05Ήθελε να ασχοληθεί με την σωματιδιακή φυσική, με κβαντομηχανική.
03:09Ήταν παιδιά με μέλλον που δεν θέλησαν ποτέ να γίνουν οι πρωταγωνιστές
03:13εκείνης της τραγικής νύχτας.
03:14Είχε όνειρα.
03:16Εγώ εδώ εργαζόμουνα μαζί με τη σύζυγό μου
03:19όπως σε κάθε και κάθε ελληνική οικογένεια
03:22και καμαρώναμε μαζί με τη γυναίκα μου
03:26διότι θα παραδίδαμε στην κοινωνία τρεις επιστήμονες.
03:31Αυτή θα ήταν η μεγάλη μας χαρά.
03:34Δυστυχώς όμως αυτό κόπηκε.
03:36Κόπηκε και μάλιστα με άδικο και βίαιο τρόπο.
03:40Το παιδάκι μου ταξίδευε ούτε στο μπαρ.
03:44ήπιε να πάρει το αυτοκίνητο.
03:46Ούτε καρκίνο είχε ούτε τίποτα.
03:49Απλά ταξίδευε με το εισιτήριό της
03:53όπως και όλοι οι υπόλοιποι θανόν της.
03:56Επρόκειτος την πλειοψηφία τους για φοιτητές
03:58που είχαν ταξιδέψει σε όλη τη χώρα
04:00για να γιορτάσουν το τριήμερο
04:02της καθαρής Δευτέρας που είχε προηγηθεί.
04:04Τρίτη βράδυ μπήκαν στο τρένο
04:06για να επιστρέψουν στη Θεσσαλονίκη.
04:08Εκείνο το Σαββατοκύριακο το τριήμερο
04:10είχε κατέβει μαζί με μία φίλη της, Αθήνα
04:14για να πάνε δυο μέρες πάτρα για το καρναβάλι
04:17και μάλιστα σκεφτόντουσαν να γυρίσουν μία μέρα πριν.
04:22Αλλά τελικά δεν ξέρω τι μεσολάβησε και άλλαξαν γνώμη
04:26και αποφάσαν να ταξιδέψουν την Τρίτη
04:29και μάλιστα ενώ ήταν να πάρουν και το πρωινό δρομολόγιο της Τρίτης
04:33τελικά πήραν το επόμενο.
04:35Εκείνη τη μέρα είχαμε μιλήσει λίγο το πρωί
04:38μετά με πήρε γύρω στις 7.30 το απόγευμα
04:43επειδή εξέταζα, δεν μπορέσα να το σηκώσω
04:47και είχα πάρα πολύ δουλειά και μετά μήξα να πήρε στις 9.30
04:54εννιά, συγγνώμη, εννιά και τρία για να μου πει ότι έχουν καθυστέρηση
05:01και θα αργήσει και δεν ήθελε να πάει να κοιμηθεί
05:06εκεί που έμενε μαζί με τον αδελφό της
05:09και αρχόταν να κοιμηθεί σε μένα αλλά δεν είχε κλειδία
05:13και να την περιμένω να τις ανοίξω.
05:20Αυτή ήταν η τελευταία φορά που μίλησα
05:23και ξέρω ότι 11.14 πήρε μία κλίση τον αδελφό της
05:34ο οποίος το σήκωσε αλλά δεν ακουγόταν τίποτα.
05:38Στην τελευταία επικοινωνία που είχαμε στις 11
05:41του είχα πει επειδή ξέρω ότι απτιλάρισαν περίπου μία μία μισή ώρα
05:45του είχα ζητήσει να στείλει ένα μήνυμα όταν φτάσει, το κλασικό στείλει όταν φτάσεις.
05:50Και επειδή ήταν αργά είχα ξαπλώσει, είχα ετοιμάσει να κοιμηθώ
05:55έβλεπα διάφορα στο τάμπλετ και ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο
05:59στις 12.20 χτύπησε το τηλέφωνο μου.
06:0257 άνθρωποι δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους.
06:06Εγώ έπεσα στο Παλιόκαστολ να κοιμηθώ κατά τις 10 η ώρα,
06:10κουρασμένος αρκετά νωρίς.
06:12Στις 4 περίπου τη νύχτα,
06:15μου τηλεφωνεί ο μικρότερος γιος μου, ο Κωνσταντίνος,
06:19και μου λέει πατερά η ελπίδα δεν απαντάει στο κινητό.
06:23Όπα λέω, γιατί να απαντήσει.
06:26Μου λέει δεν ξέρεις εσύ τίποτα.
06:29Λέω τι θα έπρεπε να ξέρω.
06:32Μου λέει συγκρούστηκαν δύο τρένα
06:35και μάλλον μέσα εκεί ήταν η ελπίδα.
06:37Άμα καλά του λέω κλείσε να συνέλθω λίγο απ' τον ύπνο.
06:43Καπάγει αμέσως μου τηλεφωνεί ο πατέρας της άλλης της κοπέλας
06:51και μου λέει Χρήστο είμαι στο σταθμό του τρένου στη Θεσσαλονίκη
06:57και τα παιδιά μας δεν κατέβηκαν απ' το λεωφορείο μου λέει.
07:01Φεύγω τώρα, πηγαίνω στη Λάρισα και θα σε κρατήσω ενήμερο.
07:07Μέλουσε λοιπόν κρύος υδρότας.
07:10Ήτανε δυνατόν να καθίσω εγώ στο χωριό.
07:13Πήρα τηλέφων τον γιο μου και μου είπε
07:18τον ξύπνησα και μου λέει δεν είναι εδώ η Μάρθη,
07:22σε σένα θα έμενε.
07:24Και αμέσως στάθηκε ότι κάτι δεν πάει καλά
07:27και άνοιξα από το κινητό και έμαθα τι έγινε.
07:32Το πιο θανατηφόρος ιδεροδρομικό δυστύχημα που είχε συμβεί ποτέ στην Ελλάδα
07:36είχε μόλις καταγραφεί στην ιστορία.
07:38Ήταν ένας φίλος του ο οποίος σπουδάζει στην Ολλανδία.
07:42Ο Μιχαήλ ήταν πάρα πολύ αναστατωμένος
07:45και μου είπε επί λέξει ότι η κοπέλα του Γιώργου, η Ετζε,
07:50του έστειλε ένα μήνυμα ότι το τρένο εκτροχιάστηκε,
07:54ότι ο Γιώργος είχε σηκωθεί πέντε λεπτά πριν
07:57να πάει στο κοιλικείο να αγοράσει ένα μπουκάλι νερό,
08:00ότι δεν τον βρίσκει πουθενά, δεν τον βλέπει πουθενά
08:03και ότι ο Γιώργος δεν απαντάει στο τηλέφωνο.
08:06Έτσι μάθαμε ότι κάτι συμβαίνει.
08:10Εγώ ανστικτωδός έβγαλα μια τεράστια κραυγή
08:15με το που άκουσα αυτή τα νέα από τον φίλο του
08:20και αμέσως αρχίσαμε να τηλεφωνούμε με τον πατέρα του
08:25στην αστυνομία, στην Πυροσβεστική, στο Νοσέ, στη Λάρισα.
08:29Δεν απαντούσε κανένα από αυτά τα τηλέφωνα
08:32και έτσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε να φύγουμε.
08:35Τις επόμενες ώρες στο σημείο της σύγκρουσης
08:37επιχείρησαν 18 οχήματα και 150 πυροσβέστες για την κατάσβεση της φωτιάς
08:42ενώ έγιναν προσπάθειες διάσωσης με περίπου 40 αστενοφόρα
08:46και περισσότερους από 30 αστυνομικούς.
08:48Και πήρα την αστυνομία και θυμάμαι απαντήσε ένα νεαρό παιδί κατάλαβα από τη φωνή
08:56και του λέω αυτό και αυτό αλλά δεν ξέρω τι να κάνω, πείτε μου τι να κάνω.
09:01Και έκλειγα αυτός προσπαθούσε να με ηρεμήσει
09:05μου λέει μην κλείνετε όλα θα είναι καλά, δεν θα έχει πάθει τίποτα τέλος.
09:09Μετά πήρα το νοσοκομείο Λάρισας, μου είπαν τα πρώτα ονόματα των τραυματιών που δεν ήταν μέσα
09:17και μου είπαν όμως ότι εμείς μεταφέρουμε τραυματίες και στη Θεσσαλονίκη.
09:23Και άρχισα να παίρνω μπουπαν πια νοσοκομεία και άρχισα μετά να τα παίρνω ένα-ένα
09:28και δεν υπήρχε το όνομά της.
09:31Περίπου στις 12.30 επικρατεί αναταραχή στα νοσοκομεία.
09:35Οι διοικήσεις καλούν όλους τους γιατρούς των νοσοκομείων της Λάρισας και των ευρύτερων περιοχών
09:40να μπουν μέσα, να είναι στα επίγοντα, να δέχονται κόσμο
09:43και ξεκίνα εισθαντιακά να έρχεται ο μακάβριος αριθμός των θυμάτων.
09:47Ξεκινήσαμε στις 12.00, 12.05 αν θυμάμαι καλά ήμασταν στο αυτοκίνητο
09:52και γύρω στις 2.00 και κάτι, 2, 2.00 και 10.00,
09:57περάσαμε από τον τόπο του δυστυχήματος και είδαμε ότι ακόμη έκαιγε φωτιά.
10:05Μετά σταματήσαμε στον Ευαγγελισμό, στο σημείο που είναι το μνημείο του ΠΑΟΚ,
10:12γιατί εκεί μας περίμενε η κοπέλα του Γιώργου.
10:15Την πήραμε και μετά μας κατήφθηναν στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Λάρισας.
10:21Πρέπει να φτάσαμε γύρω στις 2.30, 3.00 παρατέταρτο.
10:24Αρχίζω να ντείνομαι και θυμάμαι ότι το πόδι μου έτρεμε τόσο πολύ
10:29που δεν έβρισκα το μπατζάκι από το παντελόνι για να το φορέσω.
10:34Με ομίχλη, με ψηλόβροχο ξεκινάω να φεύγω και ξημέρωσα στη Λάρισα.
10:41Ρώτησα πού είναι το νοσοκομείο, το βρήκα, είδα εκεί πάρα πολύ κόσμο,
10:47μας μάζεψαν στο αμφιθέατρο, φώνασαν ονόματα των τραυματιών και σε ποιο νοσοκομείο είναι
10:55και εγώ περίμενα καρτερικά.
10:58Ο αριθμός των νεκρών αρχίζει να αυξάνεται πάρα πολύ γρήγορα.
11:02Όσο παίρνούσαν οι ώρες οι ελπίδες μας μειώνονταν, δεν θέλαμε να τον πιστέψουμε.
11:08Υπήρχαν στο πεζοδρόμιο διάφορα συνεργεία της τηλεόρασης
11:13και κατά κάποιο τρόπο φυλαγόμουν να μην περάσω από μπροστά.
11:18Δεν το απέφυγα όμως.
11:20Κάποια στιγμή κάπου πέρασα και άρχισαν τα τηλεφωνήματα των φίλων μου.
11:26Πες μας ότι είναι ψέματα. Τι θες εκεί.
11:31Λέω παιδιά δεν είναι ψέματα. Είναι αλήθεια.
11:36Τα στοιχεία που έβλεπαν ώρα με την ώρα το φως της δημοσιότητας ήταν σοκαριστικά.
11:43Ανάμεσα σε αυτά, φυσικά, ήταν και το γεγονός πως η φωτιά που ξέσπασε αμέσως μετά τη σύγκρουση δημιούργησε ακραίες συνθήκες.
11:51Οι εμπειρογνώμονες εκτιμούν ότι οι θερμοκρασίες άγγιξαν τους 1300 βαθμούς κελσίου στο εσωτερικό του πρώτου βαγωνιού.
11:58Το γεγονός αυτό έκανε την αναγνώριση και ταυτοποίηση κάποιων εκ των θυμάτων εξαιρετικά δύσκολη, με αποτέλεσμα γονείς να αναζητούν επί μέρες τα άψυχα σώματα των παιδιών τους.
12:09Μείναμε για πολύ λίγο μέσα στο αμφιθέατρο όπου ζητούσαν περιγραφή, τι ρούχα φορούσε, αν είχε τατουάζ, αν είχε ουλές για να τους αναγνωρίσουν ενώ ήξεραν σε ποια κατάσταση είναι.
12:21Και μετά βγήκαμε έξω, περιμέναμε όλη τη μέρα έξω από την αίθουσα των επιγόντων και φύγαμε αργά το βράδυ, γύρω στις 10 το βράδυ και πήγαμε στο ξενοδοχείο.
12:32Το βράδυ πήγαμε στο ξενοδοχείο, στο Imperial. Πέρασα δυο-τρία μερόνυχτα εκεί και έπεφταν κατάκοπος για ύπνο στις 11 η ώρα.
12:4411 και 14 το ξύπνακα και κατέβαινα στην reception. Περιμέναμε ένα γονίος να μάθουμε για την τύχη του παιδιού μας.
12:56Εγώ πήγα στη Λάρισα το πρωί της επόμενης μέρας. Πήγα στο νοσοκομείο παρόλο που μου είχαν πει τη λίστα από το τηλέφωνο ήθελα να ακούσω μήπως έγινε κάποιο λάθος.
13:10Θέλω να δω τη λίστα με τα μάτια μου και ουσιαστικά μας επιβεβαίωσαν ότι δεν είναι στους τραυματίες.
13:22Οπότε έπρεπε να περιμένουμε ταυτοποίηση.
13:27Με το πρώτο φως της ημέρας οι εικόνες ήταν ακόμη πιο σκληρές. Μιας και η προσπάθεια ανέβρεσης αγνοούμενων μετατράπηκε σε ανέβρεση ανθρώπινων μελών από τους πυροσβέστες και τα σώματα ασφαλείας.
13:39Της 1ης Μαρτίου, γύρω στις 9.30 με 10 το βράδυ πήγαμε στο ξενοδοχείο και η επίσημη ενημέρωση ότι βρέθηκε ο Γιώργος έγινε την Παρασκευή 3 Μαρτίου στις 8 το βράδυ.
13:52Τότε τηλεφώνησαν στον σύζυγό μου και είπαν ότι ταυτοποιήθηκε.
13:56Η ταυτοποίηση, λάβαμε ένα τηλεφώνημα την Παρασκευή το βράδυ, ότι μάλλον ταυτοποιήθηκε.
14:06Μας είπαν, κάντε λίγο υπομονή γιατί ακόμη ψάχνουμε, για να σας παραδώσουμε όσο περισσότερο μπορούμε.
14:19Θα σας πούμε αύριο.
14:23Και το Σάββατο μας πήραν γυρώ στις 10-11 η ώρα.
14:27Και μας είπαν ότι ό,τι υπάρχει από τη Μάρθη έχει ταυτοποιηθεί και θα ήμασταν σε μια συνεννόηση που θα πάμε να παραλάβουμε τη σωρό.
14:42Ό,τι έμεινε τέλος πάντων, δεν υπήρχε σωρός, ό,τι απέμεινε.
14:46Το πιο θάνατη φόρο σε εντυροδρομικό δυστύχημα που είχε καταγραφεί ποτέ στην ιστορία της Ελλάδας, σκόρπισε θλίψη και θάνατο.
14:54Και έστειλε το γραφείο κηδιών την Παρασκευή και την έφεραν.
14:59Είχε παγώσει ολόκληρη η πόλη και οι πέτρες κλαίγανε, τέλος πάντων, δεν θέλω να τα θυμάμαι αυτά και καταβάλω υπεράνθρωπες προσπάθειες να τα ξεχάσω.
15:14Η ζωή 55 οικογενειών άλλαξε από τη μια στιγμή στην άλλη.
15:18Ανάμεσα σε αυτές τις οικογένειες και ο λυσίμαχος Παπάζογλου, πατέρας του 22χρονου Γιώργου Παπάζογλου, για τον οποίον η απόδοση δικαιοσύνης είναι ο μόνος δρόμος.
15:27Μερικές φορές μας φαίνεται δύσκολο να πιστέψουμε ότι χάθηκε το παιδί, αλλά τις περισσότερες ώρες της ημέρας προσγενόμαστε στην πραγματικότητα και ξέρουμε ότι δεν θα γυρίσει πίσω.
15:43Πρέπει να ζήσουμε μια νέα ζωή από εδώ και πέρα, αλλά η αγωνία που έχουμε αυτή τη στιγμή είναι η δίκη και η τιμωρία των ενόχων,
15:54η οποία δεν αφορά δύο άτομα και τέσσερα και πέντε, όπως λένε μερικοί συναδελφοί σας ή κάποια άλλα μέσα.
16:06Αφορά πάρα πολλούς, γιατί η μισή Ελλάδα είναι εμπλεγμένη μέσα στον ελληνικό σύντερο δρόμο και στο ατύχημα αυτό.
16:13Δεν υπάρχουν μέρες. Υπάρχει πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Δεν υπάρχουν Σαββατοκυριακά. Δεν υπάρχουν εποχές. Δεν υπάρχουν γιορτές.
16:23Οι γιορτές έρχονται μόνο με τη σκέψη ότι, Θεέ μου, θα έρθουν τα Χριστούγεννα να σκεφτόμαστε.
16:29Τι θα κάνουμε με τα Χριστούγεννα. Πώς θα το περάσουμε.
16:32Από αυτή την άποψη, έχουν χάσει το νόημα οι μέρες και οι γιορτινές μέρες και οι εποχές.
16:42Τίποτα. Κοιτάμε να περάσει μία μέρα, να έρθει η επόμενη.
16:45Δύο χρόνια μετά, τα τραύματα δεν έχουν επιλωθεί.
16:48Δεν περνάει η μέρα να μην κλάψουμε μερικές φορές.
16:53Τα παιδιά μου, τα γόρια μου πια, τα παρακολουθούν ψυχολόγοι,
16:59διότι την είχανε και μάνα και αδερφοί.
17:04Η γυναίκα μου εργάζεται στο δασαρχείο
17:06και μας συμπαραστέκονται στο δράμα που περνάμε.
17:11Όλοι οι φίλοι και ολόκληρη η κοινωνία.
17:15Μπορώ να πω λίγο τραβηγμένα,
17:18ότι και οι πέτρες ακόμα κλάψανε με αυτό το γεγονός.
17:24Παιδιά, λουλούδια, ένα και ένα.
17:26Υπάρχουν οικογένειες που είχανε μόνο ένα παιδί
17:32και οι κύριοι του τρένου τους το στέρισαν.
17:37Το καμάρι τους και τη χαρά τους.
17:40Βέβαια η ζωή δεν τελειώνει εδώ.
17:43Και αν ζούσε το παιδάκι μου,
17:45επειδή ήταν εξωστρεφής χαρακτήρας και άκρα δημιουργικό,
17:50θα μου έλεγε πατερά, το κεφάλι ψηλάει και προχώρα στη ζωή.
17:56Εμείς θα προχωρήσουμε.
17:59Εκείνο όμως δεν θα δει τον ήλιο αύριο, δυστυχώς.
18:05Δεν θα μπορέσουμε εύκολα να ξεφύγουμε από αυτή την.
18:10Πάντοτε θα έχουμε μια φωτιά μέσα μας να καίει λίγο.
18:12Η σκέψη ότι δεν υπάρχει ο Γιώργος, ότι δεν θα τον ξαναδούμε ποτέ,
18:21είναι μια θηλιά, είναι μια μέγενη.
18:24Δύο χρόνια μετά, οι πληγές παραμένουν ανοιχτές
18:26και οι φωνές των οικογενειών των θυμάτων
18:29γίνεται η φωνή εκείνων που δεν μπορούν πια να μιλήσουν.
18:31Είναι βαθιά η μαχαιριά.
18:34Θα την έχουμε μέχρι να πεθάνουμε.
18:37Πολύ βαθιά.
18:39Η κάθε περίπτωση του καθένους ανθρώπου είναι μοναδική.
18:44Άλλος μου λέει,
18:46έχασα κι εγώ την αδερφή μου.
18:48Άλλος μου λέει, έχασα κι εγώ τον πατέρα μου.
18:50Άλλος μου λέει, έχασα κι εγώ εκείνο, το άλλο.
18:53Η κάθε περίπτωση είναι μοναδική.
18:55Σας το ξαναλέω
18:57Αν ήταν από καρκίνο
18:58Ένα 5% του παγκόσμου πληθυσμού
19:02Φεύγει από αυτή την αρρώστια
19:03Αν ήταν μεθυσμένο
19:05Και πήρε το τιμόνι
19:06Ας πρόσεχε
19:08Εδώ όμως δεν ήταν κάτι
19:11Στο οποίο να οφείλεται
19:12Σε δικό της λάθος
19:14Εδώ τη σκότω σαν
19:17Σήμερα η δικαστική διερεύνηση
19:19Παραμένει σε εξέλιξη
19:21Ενώ η ανάκριση συνεχίζεται
19:23Με την έναρξη της δίκης
19:24Να εκτιμάται για το δεύτερο εξάμενο
19:27Του 2025
19:28Η απώλεια
19:29Η απώλεια του παιδιού
19:32Είναι η τραγικότερη εμπειρία
19:34Σε ένα γονιό
19:35Είναι μια πολύ πολύ προσωπική εμπειρία
19:38Που όμως με τον τρόπο που έγινε
19:40Για μας είναι ένα δημόσιο γεγονός
19:43Υπάρχει μια μαζικότητα
19:46Υπάρχει μια συνεχής
19:47Υπενθύμηση και αναφορά
19:50Γιατί συνέχεια κάτι βγαίνει
19:51Και υπάρχει και φυσικά αυτό που
19:54Η έκφραση λαϊκή μας πνίγει το δίκιο
19:57Η δικαίωση για μένα δεν είναι να
19:59Τιμωρηθούν μόνο οι ένοχοι
20:02Αυτό σε μια πολιτισμένη χώρα
20:04Γίνεται αυτόματα
20:06Δεν πρέπει να το παρακαλώ
20:08Και ούτε θα εκπλαγώ αν συμβεί
20:10Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό
20:12Για μένα δικαίωση θα είναι
20:14Να μην ξανασυβεί αυτό το πράγμα
20:18Και επίσης η παραδειγματική τιμωρή αυτών
20:21Γιατί πιστεύω ότι αυτό που έγινε με το σιδηρόδρομο
20:26Συμβαίνει παντού σε όλες τις υπηρεσίες
20:29Οι συγγενείς των θυμάτων εκφράζουν την οργή τους
20:32Υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν ακόμη σοβαρές αποκαλύψεις
20:35Που άγνωστοποιηθούν θα προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις στην κοινωνία
20:39Η δικαίωση σε εμάς έρχεται μέσα από την τιμωρία
20:44Θα παλέψουμε με νύχια και με δόντια
20:47Να τιμωρηθούν όλοι οι ένοχοι
20:51Στο βαθμό που έφταξαν και στο βαθμό που τους θεωρήσει κατηγορούμενους η ελληνική δικαιοσύνη
21:02Θα μου πείτε εντάξει δεν έχετε εμπιστοσύν στους δικαστές
21:05Στους δικαστές έχουμε στους δικαστές
21:07Αλλά εδώ σκοτώθηκαν 57, δεν σκοτώθηκε ένας
21:1257 άτομα των οποίων τα περισσότερα παιδιά
21:15Των οποίων τα περισσότερη φοιτητές
21:17Των οποίων περισσότερο το μέλλον της Ελλάδος
21:19Αυτό πράγμα θα χρειαστεί πάρα πολύ κόπο από την πολιτεία
21:25Για να μας το σβήσει από τον εγκέφαλό μας
21:27Μέσα από δεκάδες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας
21:30Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό
21:32Η κοινωνία συνεχίζει να πιέζει για την απόδοση ευθυνών
21:36Και τη διελεύκανση των αιτιών της τραγωδίας
21:38Οι οικογένειες των θυμάτων και επιζώντες
21:41Διεκδικούν δικαιοσύνη και διαφάνεια
21:43Αρνόμενοι να επιτρέψουν η υπόθεση να βυθιστεί στη λύθη
21:47Γιατί η μνήμη πλέον δεν είναι βάρος
21:50Είναι ευθύνη
21:51Ήταν το πρώτο επεισόδιο της σειράς podcast
21:55Στήλε όταν φτάσεις του CNN Greece