2 χρόνια Τέμπη. Το CNN Greece αξιοποιεί τις μοναδικές μαρτυρίες των πρώτων ανταποκριτών που συμμετείχαν στο ντοκιμαντέρ «Στείλε όταν φτάσεις», με αφορμή την πρώτη επέτειο από το τραγικό δυστύχημα.
Στο τρίτο επεισόδιο της limited series «Στείλε όταν φτάσεις» του CNN Greece, μιλούν όλοι όσοι βρέθηκαν στην «πρώτη γραμμή» των γεγονότων και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές.
Ανάμεσά τους η Μίνα Λυμπεροπούλου, διαβιβάστρια στο τηλεφωνικό κέντρο του ΕΚΑΒ, ο Ιωάννης Γούλας, Πρόεδρος των Εργαζομένων ΕΚΑΒ Θεσσαλίας, οι πρώτοι αστυνομικοί που έφτασαν στο σημείο της τραγωδίας, Ευάγγελος Ντόντος και Βασίλης Γκάζας, ο Δήμαρχος Λάρισας, Απόστολος Καλογιάννης, ο αντιδήμαρχος Τεμπών, Νίκος Μητσογιάννης, ο Στυλιανός Μπούτλας, Επιμελητής Β’ στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας και ο Γρηγόρης Βλαχάκης, Διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου:
Βίντεο, άρθρα και πολλά ακόμη: https://www.kostaspliakos.com/
Δείτε όλα τα βίντεο μας στο Youtube: https://www.youtube.com/user/KostasPliakos/videos
Ακολουθήστε με στο Instagram: https://www.instagram.com/kostaspliakos/
και στο επαγγελματικό instagram: https://www.instagram.com/kostas_pliakos_wideangle/
Κάντε like στη σελίδα μου στο Facebook: https://www.facebook.com/kostas.pliakos/ και στην επαγγελματική σελίδα μου στο Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=61559075983107
Ακολουθήστε με στo Twitter: https://twitter.com/PliakosKostas
Στο τρίτο επεισόδιο της limited series «Στείλε όταν φτάσεις» του CNN Greece, μιλούν όλοι όσοι βρέθηκαν στην «πρώτη γραμμή» των γεγονότων και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές.
Ανάμεσά τους η Μίνα Λυμπεροπούλου, διαβιβάστρια στο τηλεφωνικό κέντρο του ΕΚΑΒ, ο Ιωάννης Γούλας, Πρόεδρος των Εργαζομένων ΕΚΑΒ Θεσσαλίας, οι πρώτοι αστυνομικοί που έφτασαν στο σημείο της τραγωδίας, Ευάγγελος Ντόντος και Βασίλης Γκάζας, ο Δήμαρχος Λάρισας, Απόστολος Καλογιάννης, ο αντιδήμαρχος Τεμπών, Νίκος Μητσογιάννης, ο Στυλιανός Μπούτλας, Επιμελητής Β’ στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας και ο Γρηγόρης Βλαχάκης, Διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας.
Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μου:
Βίντεο, άρθρα και πολλά ακόμη: https://www.kostaspliakos.com/
Δείτε όλα τα βίντεο μας στο Youtube: https://www.youtube.com/user/KostasPliakos/videos
Ακολουθήστε με στο Instagram: https://www.instagram.com/kostaspliakos/
και στο επαγγελματικό instagram: https://www.instagram.com/kostas_pliakos_wideangle/
Κάντε like στη σελίδα μου στο Facebook: https://www.facebook.com/kostas.pliakos/ και στην επαγγελματική σελίδα μου στο Facebook: https://www.facebook.com/profile.php?id=61559075983107
Ακολουθήστε με στo Twitter: https://twitter.com/PliakosKostas
Category
🗞
NewsTranscript
00:00Υπότιτλοι AUTHORWAVE
00:30Υπότιτλοι AUTHORWAVE
01:00Υπότιτλοι AUTHORWAVE
01:29Υπότιτλοι AUTHORWAVE
01:59Υπότιτλοι AUTHORWAVE
02:29Υπότιτλοι AUTHORWAVE
02:59Υπότιτλοι AUTHORWAVE
03:29Όλα αυτά έγιναν σίγουρα στο πρώτο μισάρο
03:33και καταλαβαίνετε αυτό ότι ήταν πάρα πολύ δύσκολο η διαχείριση αυτή από τη μεριά τώρα των συναδέλφων που βρισκόταν όλες τις ώρες στο τηλεφωνικό κέντρο που σηκώνανε τις τηλεφωνικές γραμμές
03:47και γινόταν αυτή η πίεση ακόμα πιο δύσκολη γιατί μας ρωτάκανε ονόματα παραλάβατε το συγκεκριμένο όνομα, είναι ζωντανός, σε τι κατάσταση βρίσκεται.
04:03Σταδιακά η είδηση έγινε γνωστή με τον τότε Δήμαρχο Λάρισας Απόστολο Καλογιάννη να κάνει λόγο για τις συντονισμένες ενέργειες που έπρεπε να γίνουν.
04:12Θυμάμαι ότι στις 12 παρά 20 ή 12 παρά 4 ενημερώθηκα και αμέσως επικοινώνησα με τον συνάδελφο στην Αυτοδιοίκηση, τον Περιφερειάρχη, τον κύριο Αγοραστό
04:23για να συντονίσουμε τις δραστηριότητες μας προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις αυτού του ατυχήματος στο γρηγορότερο δυνατό χρόνο.
04:32Στους πρώτους ανταποκριτές που βρέθηκαν στον τόπο του δυστυχήματος ήταν και ο αντιδήμαρχος τεμπών Νίκος Μητσογιάννης.
04:39Αυτό που θυμάμαι είναι ότι ήταν η ώρα 12 παρά 20 και χτυπάει το τηλέφωνο. Λέω κάτι για καλό δεν είναι αυτό.
04:49Ξεκινάμε και ήταν η ώρα 12 παρά 10 όταν φτάσαμε στον τόπο του δυστυχήματος.
04:56Συννοήθηκα με τον Περιφερειάρχη και πήγα στο Περιφερειακό Νοσοκομείο όπου συνάντησα τους γιατρούς, την εφημερία.
05:05Ενημερώθηκα ότι άνοιξε και η εφημερία του Γενικού Νοσοκομείου το οποίο επισκέφτηκα στη συνέχεια για να δω αν πράγματι λειτουργούμε καλά.
05:14Μέσα σε λίγη ώρα το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισσας ήταν επιποδός, όπως αναφέρει ο Στήλιανος Μπούτλας, επιμελητής Β' στο τμήμα επιγόνων περιστατικών.
05:22Στις 12 και 10 είχαμε την πρώτη άφηξη ασθενοφόρου με ασθενή από το χώρο του δυστυχήματος και στη 1 και 5 έγινε η πρώτη εισαγωγή του πρώτου ασθενούς.
05:38Παρόν από το Γενικό Νοσοκομείο της Λάρισσας ήταν και ο Γρηγόρης Λαχάκης, διοικητής του νοσοκομείου.
05:43Μέσα σε 10 λεπτά το Γενικό Νοσοκομείο Λάρισσας άνοιξε, αν και δεν εφημέρευε. Ζήσαμε στιγμές πραγματικά συγκλονιστικές.
05:54Οι νοσηλευτές μας και οι γιατροί μας με κάθε μέσο έφταναν στο νοσοκομείο. Συγγενείς τους έφταναμε με τα αυτοκίνητά τους, με μοτοσυκλέτες, με ταξί για να είναι όλοι εδώ.
06:05Σε λίγα λεπτά, αφού ανοίξαμε, άρχισαν να έρχονται τα πρώτα ασθενοφόρα. Είχαμε την επικοινωνία με το ΕΚΑΒ, μας λέγανε ετοιμαστείτε για κάτι μεγάλο.
06:15Ανοίξαν τα χειρουργεία. Από τη στιγμή που ανοίξαν τα χειρουργεία, άνοιξε όλο το νοσοκομείο, όλες τις κλινικές.
06:20Και τις πρώτες ώρες της βραδιάς άρχισαν να έρχονται τα ασθενοφόρα με τραυματίες και σιγά-σιγά και οι πρώτοι συγγενείς που αναζητούσαν τους ανθρώπους τους.
06:32Ο αστυνομικός Βασίλης Γκάζας μίλα για τη στιγμή της συνειδητοποιήσεως πως πρόκειται για κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που πίστευαν εξ αρχής.
06:41Κάποιοι μας ανέφεραν ότι το τρένο κάπου έχει προσκρούσει.
06:46Κινηθήκαμε στα μπροστινά βαγόνια της αμακουστοιχίας, όπου είδαμε στο οδόστρωμα παντού διαλυμένες λαμαρίνες από τις αμακουστοιχίες.
06:58Εκεί αντιληφθήκαμε ότι το δυστύχημα είναι μεγάλο και ότι είναι αρκετά σοβαρό από ό,τι πιστεύαμε.
07:07Είμασταν το πρώτο περιπολικό που αφηχθήκαμε στο σημείο. Εκεί ήταν και ήδη κάποιοι οχήματα της πυροσβεστικής υπηρεσίας.
07:16Οπότε εμείς αρχικά δώσαμε πληροφορίες στον κόσμο.
07:20Από εκεί και μετά, όταν χρειάστηκε να κατέβουμε στα κάτω βαγόνια,
07:26εκεί η βοήθειά μας ήταν περισσότερο ψυχολογική όσον αφορά τους τραυματίες,
07:32προκειμένου να τους ηρεμήσουν και να καταλάβουν ότι είμαστε μαζί τους, όσο μπορούμε είμαστε μαζί τους
07:37και έτσι, ότι μέχρι να έρθουν τα ΕΚΑΒ να τους παραλάβουν, θα είμαστε μαζί.
07:43Μέχρι να προσεγγίσουν οι πρώτοι σταθμοί, είχαμε πάρα πολλά τηλεφωνήματα.
07:47Ήταν άνθρωποι που ήταν έντρομοι, αλλοί κλαίγανε, αλλοί φωνάζανε, δεν ξέραν ακριβώς που είναι,
07:53γιατί δεν ήταν, οι επιβαίνοντες δεν ήταν όλοι Λαρισαίοι, ήταν και από Αθήνα, ήταν από οποιαδήποτε άλλη περιοχή.
08:00Επειδή ήταν σκοτάδι, η περιοχή δεν έχει φως στο συγκεκριμένο σημείο, βγαίνανε από παντού
08:06και δεν ξέραν να μας πούν ακριβώς που είναι, άλλοι βγαίνανε από την πάνω μεριά και άλλοι βγαίνανε από την κάτω.
08:13Μας πήρε άνθρωπος ο οποίος είχε πάει με τα πόδια στο πλησίέστερο χωριό στους γόνους,
08:17δεν είχε το κινητό μαζί του, δεν είχε τίποτα, μας πήρε από ένα καρτοτηλέφωνο, είχε τραυματιστεί στο κεφάλι
08:23και επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμος σταθμός, μιλήσαμε με το κέντρο γευασγόνων,
08:28όπου βγήκε πραφανώς κάποιος γιατρός από εκεί και τον πήγε μέχρι το κέντρο γευασγόνων,
08:32που είναι πολύ μικρή απόσταση, για να του δώσει τις πρώτες βοήθειες, γιατί όλοι οι σταθμοί επιχειρούσαν εκεί.
08:37Δεν υπήρχε κάποια ενημέρωση επίσημη. Καταρχήν δεν ξέρουμε ότι είναι αρχικά ότι ήταν σύγκρουση.
08:45Υπολογίζαμε ότι είναι εκτροχιασμός. Όταν έφτασαν οι πρώτες σταθμοί δική μας
08:48και όταν έφτασε η πυροσβεστική, μας ενημέρωσε ότι πρόκειται για μετωπική.
08:52Και πάλι, χωρίς να μας εστιάζει το γεγονός ότι ήταν εμπορική αμαξοστοιχία, θα μπορούσε να είναι επιβατική.
09:00Και όταν ανοίξαμε το πανεπιστημιακό και το παλιό, τους είπαμε ότι τη μαστήθε θα έχουμε πολλούς, πολλούς τραυματίες.
09:07Δεν φανταστήκαμε ότι θα γινόταν το αντίθετο.
09:11Είδαμε τους πρώτους πυροσβέστης και τα οχήματα να ρίχνουν ήδη νερό στο βαγόνι που κεγότανε, του κηλικίου.
09:19Ταυτόχρονα άρχισαν να έρχονται, κατά δεκάδες θα έλεγα, τα στενοφόρα του ΕΚΑΒ.
09:25Υπήρχε μια συμφόρηση γιατί και μέσα στο σκοτάδι και ο δρόμος εδώ είχε κλείσει και όλα αυτά.
09:32Έκανε αρκετό κρύο αυτό που θυμάμαι.
09:35Ο χώρος εδώ ήταν πολύ δύσβατος.
09:38Δεν μπορούσαμε να προσεγγίσουμε εύκολα.
09:41Αυτό που θυμάμαι είναι ότι κατεβαίναμε με κάποια σκηνιά με τους πυροσβέστες,
09:47επάνω από την Εθνική Οδό, για να προσεγγίσουμε τον τόπο του ατυχήματος.
09:5112 η ώρα περίπου, 12 και 5, πέρασα τις γραμμές του τρένου στο σημείο της σύγκρουσης.
09:58Αντίκρισα εδώ στο σημείο που βρισκόμαστε ανθρώπους να έχουν πεταχτεί έξω από τα βαγόνια.
10:05Θυμάμαι ότι σκεπάζαμε τα σώματα να μην κρυώσουν λόγω του κρύου.
10:10Κάναμε ό,τι μπορούσαμε να προσφέρουμε βοήθεια.
10:11Ζητήθηκε βοήθεια από τα παιδιά και σε αυτό ήτανε πολύ, ας πούμε, ήτανε παιδιά που στην ηλικία τους, ας πούμε,
10:25φέρανε τα νερά τα παιδιά εδώ και κάναμε γενικώς ό,τι περνούσε από το χέρι μας.
10:33Σε συνεργασία φυσικά με τους πυροσβέστες και αυτούς που είχαν τον πρώτο ρόλο και λόγο στο ατύχημα.
10:41Τους κατεύθυνα και με το φακό μου, αλλά και προσπάθησαν να τους βοηθήσουν να ανεβούν στο δόστρωμα.
10:49Κάποιοι από αυτούς κρύωναν, κάποιοι ζητούσαν βοήθεια.
10:52Φώναξα στο συνάδερφό μου να προνοήσει να φέρει κουβέρτιση είτε μπουφάν.
10:58Στο άκουσμα ότι κάποιοι επιβάτες χρειάζονται μπουφάν,
11:02κάποιοι άλλοι βγάλανε τα μπουφάν τους και τους τα προσφέραν.
11:06Κάποιοι άλλοι, δε, τα προσφέρανε σε μένα και με τη σειρά μου τα έδωσα στα άτομα που τα είχαν ανάγκη.
11:12Και κάπου εκεί ξεκινάει το δύσκολο κομμάτι της διαχείρισης των συγγενών.
11:16Όταν έρχισαν να φτάνουν όλοι τα στενοφόρα δεν είχαμε πολλές κλήσεις, είχαμε ελάχιστες κλήσεις.
11:20Υπήρχε ένα κενό, μία συγγή και από εκεί και πέρα έσαν και παίρνανε άνθρωποι που ξέραν ότι έχουν δικούς τους ανθρώπους μέσα στο τρένο.
11:30Αυτό ήταν πολύ πιο δύσκολο το κομμάτι.
11:33Κάποιες μήχανε, είχε κλείσει και ο δρόμος από τα ασθενοφόρα τόσα πολλά που ήταν.
11:37Δεν ήταν δηλαδή και εύκολη η μετάβαση των ασθενών προς τα ασθενοφόρα γιατί υπήρχε ένας πανικός εδώ.
11:44Μέσα στο σκοτάδι όλα αυτά.
11:46Το πρώτο περιστατικό που ήρθε ήταν ένα παιδί με τη μητέρα του νηπιακής ηλικίας,
11:54το οποίο είχε κρανιογκεφαλική κάκωση, ήταν σε κατάσταση σοκ και το ίδιο και η μητέρα του,
12:00στο οποίο έγινε άμεση εκτίμηση και απεικονιστικά και κλινικά
12:04και μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας λόγω της ύπαρξης της Παιδοχειρουργικής Κλινικής.
12:11Η πρώτη σκέψη είναι η ευχή να μην έχουμε πολλά θύματα.
12:16Στο νοσοκομείο λοιπόν βρέθηκα στις 12, 12 και.
12:20Η πρώτη εικόνα ήταν η μεγάλη ανησυχία των γιατρών, στους οποίους γινόταν τηλέφωνα,
12:25ότι πρόκειται για ένα πολύ σωρό αντιστύχημα, το οποίο θα δημιουργούσε προβλήματα και στα νοσοκομεία,
12:32διότι θα ερχόταν πάρα πολλοί κόσμος χωρίς να είναι ακόμα γνωστό πόσοι θα ήταν οι άνθρωποι οι οποίοι θα κατέληγαν εκεί με έναν κάποιο τρόπο,
12:38είτε τραυματίες ή ακόμα χειρότερα νεκροί.
12:42Εντός της πρώτης ώρας από την έλευση του πρώτου ασθενούς, ήτανε η κορύφωση της προσέλευσης των ασθενών.
12:50Και κάποια στιγμή γύρω στη μία τα ξημερώματα, έφτασε στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισσας το πρώτο ασθενοφορό χωρίς σιρήνα.
12:57Δυστυχώς κάποια στιγμή και μετά, τα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ έπαψαν να έρχονται με τη σιρήνα να ακούγεται και καταλάβαμε όλοι ότι πλέον είχαμε νεκρούς.
13:08Η τελευταία εισαγωγή έγινε στις 4.30 το πρωί. Από εκείνη την ώρα και μετά, στο νοσοκομείο κατέφθαναν μόνο σωροί ασθενών. Σε το δικό μας νοσοκομείο κατέφθασαν 18.
13:19Ασθενοφόρα τα οποία κατέβαζαν σάκους πια, όχι τραυματίες, άρα νεκρούς ανθρώπους, νεκρά νέα παιδιά, μια βουβαμάρα παντού και στους γιατρούς και στους όσους παρακολουθήσαμε τις εικόνες αυτές.
13:34Οι οποίες εικόνες συνοδεύτηκαν εκείνη τη στιγμή και από το ξεκίνημα της έλευσης συγγενών των ανθρώπων αυτών.
13:45Ήταν μια εικόνα αναλοφοσύνης στην κυριολεξία. Αυτοκίνητα τα οποία φρενάριζαν και με έναν τρόπο που κινδύνευες, κινδύνευες να χτυπήσουν κάποιον άνθρωπο.
13:56Άνθρωποι οι οποίοι πετάγονταν τα αυτοκίνητα και έτρεχαν και κρεμνιόνταν στα στενοφόρα για να δουν αν τυχόν υπάρχει ο δικός τους άνθρωπος εκεί.
14:04Πραγματικά ξυπέρασαν τον ανθρώπινο παράγοντα οι εικόνες των τραυματιών και κυρίως των νεκρών που ερχόντουσαν στους άκους.
14:15Ήταν πολύ δύσκολο ένας επιστήμονας υγείας να παρόλα πως έχει περάσει να αντέξει σε αυτές τις συνθήκες και είδα γιατρούς να σπάνε, είδα να δακρύσουν.
14:28Η εικόνα δεν περιγράφονταν με λόγια. Βουβά πρόσωπα τα οποία έσφυγγαν τα χείλη και έλεγαν ότι είναι σοβαρό. Είναι σοβαρό.
14:38Και εδώ βλέπεις με μεγάλη λεπτομέρεια τα ανθρώπινα συναισθήματα.
14:43Άνθρωποι με ψυχραινία οι οποίοι συντόνιζαν τις κινήσεις τους για να μάθουν πιο γρήγορα τι έγινε με τους δικούς τους ανθρώπους.
14:50Η ανακούθηση όταν μάθαιναν ότι ήταν τραυματίες οι άνθρωποι τους και ότι είχαν μπει στο νοσοκομείο ως τραυματίες.
14:56Και η αλοφροσύνη των ανθρώπων οι οποίοι χτυπιόταν στην κυριολεξία έκλαιγαν, τραυγούσαν τα μαλλιά τους γυναίκες
15:03όταν έβλεπαν ότι δεν είναι στους τραυματίες οι άνθρωποι τους και ταυτόχρονα η εικόνα των σάκων που έφταναν ήταν εξαιρετικά θλιβερή
15:13και σου δημιουργούσε πολύ έντονα συναισθήματα.
15:16Αυτή η κατάσταση πήγε περίπου μέχρι τις τέσσερις ώρα να θυμάμαι καλά και όλοι είμαστε σοκαρισμένοι
15:23γιατί επρόκειτο εν τέλει για κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που υποθέταμε.
15:27Μετά τις πρώτες ώρες της άμεσης διαχείρισης των ασθενών και με την έλευση των πρώτων σωρών
15:36άρχισε να κυριαρχεί το συνέστημα. Ήταν ένα συνδυασμός τρόμου, λύπης, φόβου για την πιθανότητα ύπαρξης κάποιους συγγενούς
15:45που μπορεί να επέβαινε στο τρένο και να μην το έχουμε μάθει ακόμη.
15:49Αλλά το σοκ ήταν αυτό που άρχισε να μας καταβάλει. Δηλαδή στη θέα των σωρών, στο βαρύ καθήκον της αναγνώρισης, της ταυτοποίησης
15:59και το να ακολουθήσουμε τις δέουσες διαδικασίες.
16:01Το σοκ και η λύπη και ο θυμός ήταν ανάμεικτα συναισθήματα, τα οποία και με το πέρας των δωρών γίνονταν ακόμα πιο έντονα
16:12όταν πέρασε η αδρεναλίνη και το άγχος της διαχείρισης των ζώντων ασθενών.
16:18Η πιο δύσκολη στιγμή που ζήσαμε ήταν όταν ένας-ένας οι γονείς καλούνταν στα γραφεία των εξωτερικών ιατρείων
16:29όπου υπήρχαν άνθρωποι, ψυχολόγοι και επαγγελματίες της ελληνικής αστυνομίας
16:34που τους καλούσαν προκειμένου να ταυτοποιήσουν τα στοιχεία των τραυματιών ή των ασθενών.
16:39Και η συγκλονιστικότερη στιγμή ήταν όταν με κάποια φωτογραφία αναγνωρίστηκε ασθενής
16:48ο οποίος βρισκόταν στην εντατική μονάδα και ήταν συγκλονιστική στιγμή
16:54γιατί μέσα σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο κάποιοι χαίρονταν και κάποιοι απογοητεύονταν ακόμη περισσότερο.
17:02Η βάρδια τελείωσε 7 το πρωί.
17:03Δεν κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ, ούτε το επόμενο, την τρίτη μέρα και μετά κοιμήθηκα.
17:09Είχα πάρα πολύ ένταση και όταν άρχισα να βλέπω στην δηλαδή
17:13γιατί εμείς δεν είχαμε την αίσθηση ακριβώς του τι συμβαίνει.
17:18Είχαμε τις περιγραφές των συναδέλφων που ερχόντουσαν.
17:22Είχαμε τη μυρωδιά, δεν ξέρω αν εσείς δεν μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε,
17:26τα παιδιά μύριζαν σαν πυρακτωμένο σίδερο, δηλαδή ήταν μια πολύ περίεργη μυρωδιά,
17:33δεν έχω ξαναμυρίσει, ήταν πάρα πολύ έντονο όλο αυτό και για μένα τουλάχιστον προσωπικά
17:39ήταν πολύ χειρότερα όταν το οπτικοποίησα, άλλο να έχεις τις περιγραφές και άλλο να το βλέπεις
17:43και ακόμα πιο τραγικό ήταν όταν άρχισα να βλέπω τα πρόσωπα γιατί κάποια από τα ονόματα αυτά
17:50τα είχα γράψει σε κάρτες.
17:54Οπότε νομίζω αυτό.
17:57Η βάρια, η δικιά μου τελειώνει στις 8 η ώρα της επομένης, είναι 24 ώρα η υπηρεσία,
18:03επομένως έγινε η διαχείριση και με το πέραστη της εφημερίας αποδεσμευθήκαμε από το χώρο εργασίας
18:12και είχαμε το δύσκολο έργο της δικιάς μας ανάνυψης, κυρίως της ψυχολογικής και της επεξεργασίας
18:18του τι είχε συμβεί το προηγούμενο διάστημα.
18:21Θυμάμαι ότι κοιμήθηκα το επόμενο βράδυ και πάλι όχι με ιδιαίτερη ευκολία.
18:28Την επόμενη μέρα εξελίχθηκε τελείως διαφορετικά, μεταφέρθηκε το ενδιαφέρον από το θμήμα επιβόντων στο νοκροτομείο μας
18:37και όλοι οι εργαζόμενοι, νοσηλευτές, γιατροί, λοιπό προσωπικό μπήκανε στην κανονική εργασία
18:45γιατί 7 η ώρα το πρωί το νοσοκομείο έμπαινε πλέον στην κανονική του εφημερία.
18:50Έτσι, χωρίς να κοιμηθεί κανείς, χωρίς να ξεκουραστεί ούτε λεπτό, ξεκίνησε να λειτουργεί το νοσοκομείο
18:58και παράλληλα είχαμε να διαχειριστούμε όλους αυτούς τους γονείς το αμφιθέατρο
19:02και σε συνεργασία με το Υπουργείο Δικαιοσύνης και τους ιατροδικαστές
19:06να προχωρήσουμε στις επόμενες πράξεις που είχαν να κάνουν με την ταυτοποίηση.
19:13Μετά ακολούθησαν και οι επόμενες ημέρες, το πρωί, με το πρώτο φως της ημέρας
19:19είδαμε την κατάσταση πιο ζωντανή, λόγω του ότι είχε ξημερώσει
19:26και μετά κάνανε οι πυροσβέστες και τα σώματα ασφαλείας, κάναν τη δουλειά τους
19:31με τους ανθρώπους που εντοπίζανε, με ανθρώπινα μέλη, ήταν μια πολύ δύσκολη κατάσταση
19:36Την επόμενη ημέρα επισκέφθηκα και το σημείο των τεμπών.
19:39Η εικόνα ήταν πάρα πολύ άσχημη, σιδερικά παντού, μοιρασμένα, σκορπισμένα παντού,
19:46πολύ αίμα, σοκαριστικές εικόνες, έτσι, οι οποίες θα μείνουν στο μυαλό μου
19:51ανεξάρτητα από την ιδιότητά μου ως δημάρχου, ανεξίτηλες, γιατί δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο στη ζωή μου.
19:58Υπήρχε παρατεταμένη κακή διάθεση στο χώρο εργασίας, αλλά ο δικός μας ο χώρος εργασίας
20:06δεν αντιλαμβάνεται και δεν διαχωρίζει καλή και κακή η ψυχολογική κατάσταση.
20:11Επομένως ήταν μια ιδιαίτερη περίοδος πένθους, παρότι δεν είχα κάποιο συγγενικό πρόσωπο στις απώλειες.
20:21Παρ' όλα αυτά ήταν ένα χρονικό διάστημα βαρύτα του πένθους, όπου η αποκατάσταση και η επάνω του στην ρουτίνα
20:28και στην καθημερινότητα ήταν αρκετά εργόδης.
20:32Η μεταφορά της εικόνας του λιωμένου σίδερο, το να ακούς μεταφορικά τις κραυγές ασθενών,
20:41είτε λόγω πόνου, είτε λόγω σοκ που υπέστησαν αναζητώντας κάποιον γνωστό τους,
20:48ή να καταλάβουν τι έγινε, ή η αίσθηση της μυρωδιάς του καμένου που το κάνεις αμέσως εικόνα και τα λοιπά,
20:57νομίζω ήταν συγκλονιστικές εικόνες, τις οποίες ευχόμαστε όλοι να μην ξαναζήσουμε.
21:05Μέχρι που ο τραγικός αριθμός των νεκρών έφτασε τους 57, οι περισσότεροι νέοι 19-20-21 ετών.
21:12Η πόλη ήταν βουβή για πολλές μέρες, σοκαρισμένη, απόλυτο σοκ σε όλους.
21:18Όλοι σκεφτόταν, εάν τυχόν συνέβαινε κάτι στο παιδί μου, τι θα γινόταν.
21:25Το αναλογίστηκα ο ίδιος, γιατί λίγες μέρες πριν, η κόρη μου είχε πάρει το τρένο για να πάει στην Αθήνα σε προσωπική της δουλειά.
21:33Η εικόνα που εξέλαβα ως πολίτης της συγκεκριμένης πόλης ήταν ο θυμός, η λύπη και η αναζήτηση ευθυνών προς πάσα κατεύθυνση και προς τους αρμοδίους.
21:49Αυτό που μένει είναι η στεναχώρια, είναι το γιατί, πολλά γιατί.
21:55Μένουν αυτά τα αναπάντητα γιατί, ίσως, και οι απώλειες των ανθρώπων και των οικογενειών που έζησαν και ζουν όλο αυτό το δράμα.
22:07Ένα γιατί που θαρώ πως και αυτή τη στιγμή ακόμη δεν έχει απαντηθεί με έναν κάποιο τρόπο,
22:13γιατί η ψυχία σε αυτών των ανθρώπων πραγματίζει το δικαίωση.
22:16Ήταν το τρίτο και τελευταίο επεισόδιο της σειράς podcast «Στήλωταν φτάσεις» του CNN Greece.
22:27Υπότιτλοι AUTHORWAVE